Mike Mangini gaf op 31 oktober 2o13 een clinic bij Adams Drumworld te Ittervoort. Tekst en foto’s van Hen Metsemakers.
In de goedgevulde concerthal van Adams Drumworld in Ittervoort gaan we vandaag voor een les hogere drumkunde van niemand minder dan Mike Mangini. De man die het na een grondig auditietraject schopte tot opvolger van Mike Portnoy bij Dream Theater. Dit na een toch al indrukwekkende carriere als drummer bij o.a. Steve Vai, Annihilator en Extreme. Een korte toelichting leert later dat dit bepaald geen lichtvaardig sollicitatiegesprek was…
Helaas voor dit soort clinics is het niet haalbaar om ook stukjes te filmen. Er wordt meteen vooraf duidelijk gemaakt dat dit absoluut verboden is. Dit is begrijpelijk, maar jammer voor een verslag van een drumclinic omdat bewegend beeld met geluid natuurlijk veel toevoegt aan woorden waar die tekort schieten om sommige onderdelen toe te lichten.
Klokslag 20.00u wordt Mangini aangekondigt en neemt plaats achter zijn voor dit doel door Pearl opgestelde drumkit. Deze is afwijkend aan de set die hij bij de komende wereldtournee van Dream Theater zal gebruiken. Ooit gestart met een standaard 4-delige set bestaande uit kickdrum, snare, tom en floor, een nu nog zeer gangbare set-up, oogt deze stellage met een viertal hoog hangende powertoms, 3 kickdrums (1 22inch en 2 kleine) en een heel arsenaal aan (combi-) bekkens plus dubbel rack toch tamelijk imposant. Een toelichting volgt over de onderdelen, en de motivatie om tot deze setup te komen.
Hij start met een warming-up solo die de toon zet voor de rest van de avond. Geconcentreerd en technisch briljant. De hem aangewezen technicus van Adams Drumworld moet al vrij snel ingrijpen om het en der wat schroeven vaster aan te draaien. De apparatuur krijgt het royaal voor zijn kiezen. Een warm applaus is zijn deel. Met ‘Illumination Theory’ van het nieuwe Dream Theater album wordt vervolgd. Het geluid in de hal is behoorlijk hard vooraan, maar de balans en klankkleur is verder prima. Naast drummers zijn er veel Dream Theater fans op dit evenement afgekomen aan de t-shirts te zien.
Wat een waanzinnige drummer is dit. Zijn snelheid en maatonafhankelijkheid zijn fenomenaal en maken diepe indruk op me. Een gevolg van onafhankelijk leren denken en opsplitsen in verschillende aandachtsgebieden tussen lichaam en je hersens aldus Mike. Hij beheerst een techniek waarbij hij figuren en patronen in zijn hoofd ‘tekent’ en zo weet wat hem te doen staat.
En wat een mooi verhaal. Begonnen in een arm gezin kreeg Mike elk jaar een onderdeel om zijn gewenste drumstel op te bouwen. Dan een bekken, jaar erna een standaard daarvoor, daarna weer een extra tom. Meer zat er financieel niet in. En dan toegewijd oefenen en studeren en uitgroeien tot de huidige drummer van de topact Dream Theater. Waar een wil is, is een weg geeft hij aan. Na een dubbele meniscus heeft hij jaren nodig gehad om weer op zijn oorspronkelijke niveau terug te komen als (op 1 na) snelste drummer ter wereld. Mike is ook erg dankbaar voor alle kansen en mogelijkheden die in zijn leven voorbij zijn gekomen.
Tijd voor een vragenronde. De details zal ik jullie besparen, voor niet-drummers nauwelijks interessant. De antwoorden worden voorzien van bijbehorende ritme’s en voorbeelden. En…met de nodige humor en gekkigheid omlijst. Wat denk ik voor alle muzikanten geldt is de kern: Oefenen en trainen. ‘Klein’ beginnen, tot je lichaam zich een oefening eigen heeft gemaakt en dan pas tempo opvoeren en uitbouwen tot een volgende dimensie. Dat Mike in staat is om zich geestelijk als het ware ‘los’ te maken van wat hij doet en daarmee ruimte te maken voor gelijktijdige improvisaties hierop in volstrekt tegenstrijdige maatsoorten zullen we maar als een speciale gave beschouwen.
Een leuke anekdote is nog de toelichting op de audities en start van zijn eerste concerten met Dream Theater. Hij had zich op alles voorbereid, ingestudeerd en speelde elke maatsoort die je maar kon verzinnen totdat er bij de start van de tour plotseling tijdens de generale repetitie door John Petrucci plus Jordan Rudess allerlei wijzigingen werden voorgesteld in passages en Mike deels weer overuren moest draaien om die weer onder de knie te krijgen! Het feit dat hij toen zijn haar liet groeien was om zijn tranen en vertwijfelde blikken te verdoezelen door zijn haren voor zijn gezicht te laten hangen! Dat dit topsport is bewijst ook het feit dat er 4-5 uur muziek ingestudeerd moest worden waarvan er elke avond tijdens de tour 3 uur gespeeld wordt. En dat tot in de perfectie! Voorwaar geen kleine opgave bij de toch bij tijd en wijle zeer complexe muziek van Dream Theater.
Met een verzoeknummer uit het publiek wordt deze mooie avond afgesloten. Het wordt ‘Bridges in the Sky’. Een behoorlijk bombastisch heavy stuk met de nodige maffe intervallen. Waanzinnig eigenlijk dat Mike dit gewoon uit zijn ‘bagage’ haalt en a la minute geheel onvoorbereid ten gehore brengt. Tot grote hilariteit van hemzelf en het publiek gaat het soms niet helemaal zoals hij wil. Dit kan hij niet verkroppen, de muziek wordt gestopt, terug gezet en overgedaan en de 2e keer gaat het vlekkeloos! Het publiek krijgt wat het vraagt en een groot applaus is zeer terecht zijn deel !! Adams Drumworld zet zich met dit evenement weer goed op de kaart en ik kijk alweer uit naar de volgende werelddrummer die hier zijn kunsten en muzikaliteit komt laten horen.
