Rob Tognoni en zijn band speelden op Zondag 03 Maart jl. in Bluespodium L’Esprit in Barendrecht. Verslag Ton Kok met foto’s van Dick van der Wilt. Klik HIER om het gehele album te kunnen bekijken.
Het was ruim tien jaar geleden dat The Tasmanian Devil Rob Tognoni te gast was in het toen nog Rotterdamse l ‘Esprit en rond die tijd heb ik hem ook aan het werk gezien, zij het niet in l’Esprit. Ik weet nog dat ik toen niet echt onder de indruk was, maar in tien jaar kan er veel veranderen, dus toch maar richting l’Esprit. Ik herinnerde mij nog een gevaarlijk uitziende Tasmaanse duivel, maar ook deze worden na verloop van jaren wat rustiger.
De Australiër toert momenteel uitgebreid door Europe en werd deze middag bijgestaan door de veelzijdige Belgische bassist René Stock, die ook de stevige blues-rock prima beheerst en de Duitse drummer Bjorn (die zijn achternaam niet wilde prijsgeven aan ondergetekende).
In de loop der jaren heeft Tognoni zo’n zevenentwintig albums uitgebracht, repertoire genoeg voorhanden dus. Wat ik me uit het verleden nog kon herinneren was dat de meeste songs dienden om lange solo’s aan op te hangen, maar gezegd moet worden dat het deze middag echt draaide om songs.
Met gedoseerd gitaarspel, hoewel het even lekker jammer altijd op de loer lag, maar dat was was ook verre van ongecontroleerd. Het volume was aan de pittige kant, maar ook dit was voor de meeste bezoekers acceptabel. Prima nummers, waarvan ‘Bad Girls’ nog lekker nagalmde in de auto, op weg naar huis.
Na een uur tijd voor pauze, waarin heerlijke kippenpootjes werden geserveerd. Het weer was super, zodat de pauze door velen buiten op het terras werd doorgebracht. Na een redelijk korte pauze ging het om half vijf verder en werd een tweede set van anderhalf uur gespeeld, die nog beter was dan de eerste.
Ook hier weer veel eigen werk, maar hoorde ik ook ‘Rebel’Rebel’ van David Bowie langskomen. Op verzoek speelde hij een oud eigen nummer ‘Crossword Blues’, dat hij naar eigen zeggen al in geen eeuwen gespeeld had.
Tegen het einde van de show gooide hij er nog wat klassiekers tussendoor als ‘Baby, Please Don’t Go’, ‘Hey Joe’ en van zijn meest recente CD ‘Whisky In The Jar’, dat overigens zonder de twin-gitaarpartijen van de CD ook uitstekend klonk.
Maar ondanks het lange optreden kwam de band niet weg zonder een toegift en dat werd op speciaal verzoek van een van de mannen van l’Esprit een nummer van zijn muzikale held, Neil Young.
Geen uitverkocht huis dit keer, er was veel te doen in bluesland, maar dankzij de inzet van de heer Tognoni, die overigens een prima wisselwerking had met René Stock, hadden alle aanwezigen een prima middagje gehad.
P.S. zijn nieuwe CD ‘Rebel’ is zeker de aanschaf waard.
