De Danielle Nicole Band speelde op 05 November 2023 jl. in Café De Amer in Amen. Een verslag van Ria Pronk met foto’s van Gerrie van Barneveld.
Het kan verkeren dat een Amerikaanse topbluesband uit Missouri, die grote zalen vol doet lopen en bluesfestivals op de kop zet, zich meldt in De Amer; een bruin café in een klein Drents esdorp. Op de kruising naar Bluesvillage Grolloo, ligt achter het café een omgebouwde koestal waarin zo’n 100 bezoekers passen. Je begrijpt, deze koestal is vanavond tot de nok gevuld en had nog wel een aantal keren tot de nok gevuld kunnen worden met belangstellenden voor het concert. Helaas alleen deze zondagavond past in zowel het tourschema van de Danielle Nicole Band alsook in de agenda van De Amer. Het is dus een optreden voor “the happy few”, waarvan wij er twee zijn.
Ze weten van wanten; zangeres en bassiste, Danielle Nicole, haar partner en gitarist Brandon Miller en drummer Go-Go Ray Pollard. Een lange soundcheck is niet nodig, in een half uur staat alles op het podium en klinkt het als gewenst. Het wachten is op het publiek, dat al vroeg binnendruppelt. De gastvrouw van dienst wijst de bezoekers op autolampen die zijn blijven branden en legt de huisregels van De Amer uit voor gasten die niet eerder in De Amer waren. Oei, het is een luisterconcert, voor zittend publiek. Dat kan voor sommigen nog wel een uitdaging worden.
‘It Ain’t You’ is een veelbelovende rockende opwarmer die wordt gevolgd door ‘Make Love’, een toegankelijk soulnummer, onlangs uitgebracht als single. We zijn twee nummers verder en ik kan mijn ogen niet afhouden van die charismatische, hardwerkende, zangeres en bassiste. Een slowblues mag natuurlijk niet ontbreken. Danielle weet iedere noot te raken in ‘My Heart Remains’ en trekt daarbij af en toe haar mond aandoenlijk scheef.
In ‘Love On My Brain’ zingt en danst Danielle met haar Fenderbas op een vierkante meter (het podium is niet groter). Brandon Miller weet de juiste balans te vinden in soleren en begeleiden. In beiden is hij zeer bedreven en creatief, anticiperend op wat verder op het podium gebeurt. Naast die fraaie solo’s op de gouden Gibson Les Paul, weet hij ook de juiste backings toe te voegen; zijn stem matcht subtiel met de soulstem van Danielle.
En dan natuurlijk drummer, Go-Go Ray, die met een perfect gevoel voor timing, venijnig de stokken op trommels en bekkens laat neerkomen. Je houdt je adem in bij zoveel virtuositeit. Er passeert een meesterlijke uitvoering van Albert King’s ‘Feel Like Breakin’ Up Somebody’s Home’. Man, man, wat zitten die breaks er strak in zeg. De pauze komt eerder dan gehoopt, we zijn al weer ruim drie kwartier verder.
In de tweede set heeft Brandon de Gibson ingewisseld voor de Fender Strat. en Danielle haar crèmekleurige Fenderbas voor een metallic blauw exemplaar. De set is wederom een mooie mix van rock, blues en soul. De vanzelfsprekende samenwerking tussen Danielle en Brandon, de voortdurende uitdaging en het genieten van elkaars spel, is om van te smullen.
Danielle werpt Brandon schalkse blikken toe, die worden beantwoord met een hemelse glimlach. Die twee hebben wat met elkaar, dat zie je zo. Je wordt blij van zoveel geluk op het podium. Tegen het einde zijn we getuige van een meeslepend ‘I’m Going Home’, waarin werkelijk alles uit de kast wordt gehaald, inclusief een minstens vijf minuten durende drumsolo van Go-Go Ray. Hij jongleert met stokken alsof het niks is.
De toegift wordt aan de set geplakt, we mogen het klappen en “we want more” roepen overslaan. Een bezoeker richt, naar Amer-traditie, het dankwoord tot de band. Hij weet te vertellen dat zijn kameraad met een kussen van Danielle Nicole slaapt. Dat is leuk, maar hij kan voortaan opscheppen dat hij haar op beide wangen heeft gekust. Wat heb je liever? Een extra toegift volgt en dan is het toch echt voorbij. Bij de merchandisetafel scoort menigeen een t-shirt of album, mét handtekening. Onvermoeibaar staat Danielle Nicole daar haar publiek te woord. 15.000 of 100 man publiek, het lijkt de Danielle Nicole band niet uit te maken. Het is de muziek die telt en wie er bij is, maakt het feestje mee.
Dank aan De Amer die, met een grote club vrijwilligers, deze concerten mogelijk maakt.
