Mary Gauthier speelde Zondag 06 November jl. in LantarenVenster – Rotterdam. Het voorprogramma werd verzorgd door Jaimee Harris. Tekst Nicolette Johns met foto’s van José Gallois. Klik HIER om ‘t gehele album te kunnen bekijken.
Het is weer eens iets anders een matinee bijwonen maar de zondagmiddag leent zich daar natuurlijk uitermate goed voor. Wij van The Blues Alone? zijn levensgenieters en dus plakken we er een ‘voorafje’ en een ‘nazittertje’ aan vast in de zeer aangename, altijd ‘buzzende’, foyer waar de brasserie van LantarenVenster is gevestigd. Mensen kijken onder het genot van een hapje en een drankje, er is niets leukers.
Tóch houden we de tijd goed in het oog want het optreden van Mary Gauthier en haar levensgezel Jaimee Harris blijkt voor een zittend publiek dus is een goed plaatsje voor de fotograaf van dienst een must. We nemen positie in op de laatste stoelen van de eerste rij en zijn gespannen om na vele jaren – de laatste keer zag ik Gauthier in de Amstelkerk in 2010 – het kersverse album Dark Enough To See The Stars live te horen.
Echter voordat Mary Gauthier haar country-noir ten gehore zal brengen mag levensgezel Jaimee Harris haar nog te releasen album – Februari 2023 – Boomerang Town promoten. Jaimee Harris is een 32 jarige singer-songwriter uit Waco-Texas die al vroeg haar eerste stappen onder leiding van vader Harris in de muziek zette. Als twaalfjarige trad ze namelijk al samen met daddy op. Na een gezamenlijk bezoek aan het Austin City Limits Festival wist Jaimee hoe haar toekomst vorm te geven. Ze móest en zou een singer-songwriter worden; echter ze bleek niet bestand tegen de verleidingen van drank en drugs. Het roer ging definitief om nadat ze in de gevangenis terecht kwam. Ze trok naar Austin en daar kwam ze met vele grote namen uit de country en Americana in aanraking waarvan Jimmy LaFave de meest bekendste is. Hij nodigde haar zelfs uit om op zijn 2015 album The Night Tribe de backing-vocals te verzorgen met als wederdienst zijn participatie aan haar debuutalbum Red Rescue. LaFave liet haar kennismaken met Woody Guthrie en na diens overlijden in 2017 wist vader Harris Jaimee te enthousiasmeren en te overtuigen de verhuizing van Austin-Texas naar Nashville-Tennessee te maken. Nu op Europese tour met Gauthier en vandaag in de Rotterdamse LantarenVenster.
Harris opent na weinig woorden aan het welkom vuil te maken met ‘Good Morning My Love’ dat op haar derde album in 2023 zal verschijnen. Ik ben prettig verrast door haar bij vlagen zeer hoge stemgeluid en kan niet de gedachte onderdrukken dat ik toch ook een overeenkomst met het stemgeluid van Dolly Parton detecteer.
De in, met eigen naam geborduurd, gehesen ketelpak Harris bespeelt een akoestisch Gibson en doet dat niet onverdienstelijk, we zijn getuige van een meer uptempo opvolger ‘Missing Someone’ dat ook volgens zeggen op het volgende album te vinden zal zijn.
Alvorens de titelsong ten gehore te brengen legt Harris ons uit waarom Boomerang Town zo genoemd is. Er blijkt vlakbij Waco een in Texas ‘wereldberoemd’ barbecue restaurant gevestigd te zijn onder de naam Whup’s Boomerang BBQ. Harris groeide net buiten Waco op en de trip naar het restaurant werd veelvuldig gemaakt. Naast haar liefde voor goede bbq-gerechten heeft ze ook een liefde voor flipperen, jammer genoeg zijn Harris en Gauthier te kort in Rotterdam om het Dutch Pinball Museum in Delfshaven te bezoeken vertrouwt ze haar publiek toe.
Wat de dame met de beeltenis van Townes van Zandt op haar rechterarm getatoeëerd ons ook toevertrouwt is dat ze pas zo’n acht jaar bekend is met de muziek van Woody Guthrie nadat LaFave haar meer ‘insights’ in de teksten van Woody bood. Met het schrijven van ‘Love Is Gonna Come Again’ doet Harris een poging haar idool te eren, de hoge noot in de song is ‘spot on’!
Tijdens de autotrip naar LantarenVenster zag Jaimee de reclame van Tattoo Bob en het herinnerde haar aan de tijd dat ze tijdens een reis van Okaloosa Island naar Pensacola Florida iedere dag een liedje schreef en in Pensacola bevond zich een tattoo parlor met de naam ‘Tattoo Zoo’. De naam was té mooi om daar geen song over te schrijven…. de song is te beluisteren via Patreon. Vanmorgen echter ontwaakte Harris met ‘Far From Me’ in haar hoofd. De song werd natuurlijk in 1971 geschreven door John Prine en is de song die dit voorprogramma van Jaimee Harris afsluit. Harris, een dame waarvan we ook zónder de samenwerking met Mary Gauthier nog zeker zullen gaan horen!
Inmiddels is het kwart voor vijf en Mary Gauthier doet haar opwachting met de welkomstwoorden “we all love a matinee, we’ll be in bed by eight”. Meteen wordt duidelijk dat Harris het optreden zal omlijsten met haar gitaar en haar stem als chorus dan wel backing-vocals.
Gauthier’s leven ging niet over rozen, ze werd geadopteerd en haar adoptievader bleek alcoholist. Zelf zocht, de ooit als chef-kok werkende, Mary ook haar heil in de fles en de drugs maar is inmiddels alweer na een gedwongen detentie sinds 1990 clean van alle geestverruimende middelen.
De opener ‘Thank God For You’ van het meest recente album Dark Enough To See The Stars huist een missertje en dus pareert de zestigjarige uit Thibodaux Louisiana afkomstige queen of the country-noir dit luchtig met “it’s my song I can rewrite it” en vangt opnieuw aan. Het is een liefdesliedje zoals alleen Gauthier dit brengen kan; niet zoet en altijd een beetje sceptisch.
Het wonderschone ‘Trouble & Love’ uit 2014 is de opvolger, wéér geniet ik net als ooit in de Amstelkerk haar laid-back manier van zingen maar vooral van haar schrijverschap, de aaneenrijging van metaforen zijn betoverend. ‘Between The Daylight And The Dark’ werd alweer vijftien jaar geleden geschreven maar kan hier in het uitverkochte LantarenVenster nog immer de vele toeschouwers ontroeren. Ik vind als ik dit verslag opteken de notitie “tekstueel helemaal kaboem” terug. Ja deze Mary Gauthier is een lyricist die zich met gemak kan meten aan Bob Dylan.
Als de harp-beugel wordt omgehangen blijkt het tijd voor ‘The Meadow’ wat ook op het nieuwe album is te vinden. De stem is zuiver en de woorden omschrijven het verlangen weer te dromen over wie we graag willen zijn maar vooral het verlangen niet meer alleen te zijn.
Nóg een song van Between Daylight And Dark is de bij het publiek herkende ‘Last Of The Hobo Kings’ wat handelt over ‘Steam Train’ Maury Graham die de vijf keer de titel “King of the Hobos” won; later werd hij bekend als “Patriarch of the Hobos” horen we Mary haar publiek onderwijzen. Ook deze song is weer zo’n prachtig verhaal gelardeerd met metaforen en wordt bij tijd en wijle bijna fluisterend gezongen.
Mary Gauthier schreef in 2021 het boek ‘Saved By A Song’ met als ondertitel The Art and Healing Power of Songwriting. Het boek handelt natuurlijk over haar eigen ‘genezing’ van haar verslavingen door de verwerking hiervan aan het blanko papier toe te vertrouwen maar ook is het boek dat zij schreef in het kader van Remembrance Day en waar zij met met zes echtgenoten van veteranen sprak over de strijd die hun mannen iedere dag weer moeten doorstaan. ‘War After The War’ uit 2018 (Riffles & Rosary Beads) is een nummer waarbij je het moeilijk droog houdt over mannen die misschien geen uiterlijke littekens maar wel degelijk innerlijke littekens vertonen.
‘Bullet Holes In The Sky’ komt van hetzelfde album en is het verhaal van Jamie Trent die door loodvergiftiging opgelopen tijdens de Golf Oorlog op zijn dertigste een hartaanval kreeg. De veteraan ziet op 11 November tijdens Remembrance Day de Parade onder het genot van een gratis ontbijt in het Nashville Waffle House aan hem voorbij trekken. De melodie doet me veel denken aan ‘I Drink’ wat maar niet komt hier in Rotterdam, jammer want de song ooit opgenomen door Ian Siegal op The Dust werd wel in Groningen gespeeld.
Deze ‘sound of lyrics’ van Mary Gauthier kent slechts goed, beter, best materiaal als ik ook nog getuige mag zijn van ‘Falling Out Of Love’ (2005 Mercy Now), Another Train (2014 Trouble & Love). Dat de titel van Gauthier’s nieuwe album uit de ‘Mountaintop’-speech van Dr. Martin Luther King komt had ik niet bevroed maar Gauthier geeft er een hedendaagse draai aan. Zijn woorden uit 1968 “The world is all messed up. The nation is sick, trouble is in the land, confusion all around…. But I know, somehow, that only when it is dark enough can you see the stars” zijn helaas op de wereld vijftig jaar later nog steeds van toepassing. Het mooie gitaarspel van de dames, de tweede stem van Harris snijdt door de ziel!
Hartzeer over de wereld, hartzeer over overleden geliefden daar draait het om in deze matineeshow in LantarenVenster als we Gauthier horen vertellen over de mensen die haar en Jaimee ontvielen tijdens de pandemie, sommigen lieten het leven niet eens door Covid maar door een insectenbeet, ‘How Could You Bee Gone’ schreven de dames samen “that’s what song-writers do when” om hun verdriet te verwerken, de song is bekorend mooi.
Het is gelukkig niet allemaal kommer en kwel als blijkt dat richting het einde van dit zeer goede optreden we ook het wat meer uptempo en vuige ‘Wheel Inside The Wheel’ uit 2005 over het New Orleans Mardi Gras. De tekst is natuuuuuuurlijk weer van uitmuntende kwaliteit zoals deze “while the French quarter queens In their high-heeled drag disguise qing ‘Over The Rainbow’ ‘ until Judy Garland quivers and sighs”. Het optreden wordt afgesloten met de titelsong van het album waar voorgenoemd nummer op is te vinden ‘Mercy Now’. De tekst “we all could use a little mercy now, I know we don’t deserve it but we need it anyhow” raakt me oprecht. Ja, de wereld is gek geworden en we kunnen allemaal wel een beetje genade en geluk gebruiken, ook al zijn er individuen die het niet écht verdienen.
De toegift komt na een staande ovatie van driehonderd bezoekers aan het concert in LantarenVenster. Er wordt gekozen voor track nummer twee van Dark Enough To See The Stars en wordt op aangeven van Jaimee Harris omgedoopt in het toepasselijke ‘Rotterdam’.
Mary Gauthier een songsmid van zeer hoge klasse heeft ook hier in Rotterdam weer een onuitwisbare indruk achtergelaten; het was nog lang druk bij de merch-stand waar de album gretig van hand tot hand gingen.
Graag bedankt The Blues Alone? LantarenVenster dit optreden van Mary Gauthier mogelijk te hebben gemaakt, ook bedanken we voor de gastvrijheid en hopen tot een volgende keer!
