Hookrock 2017 ‘Werelds’ Festival van ‘Bij Ons’ – Dag 1

Een sfeerverslag van het 21ste Hookrock Festival te Diepenbeek – België gehouden op 3o Juni en 1 Juli 2017 j.l. door Nicolette Johns met foto’s van  José Gallois (klik hier voor zijn album).

Nadat we in directe omgeving van ons onderkomen voor het week-end een bodempje hebben gelegd voor de sapjes die gedurende deze vrijdagavond zullen volgen, rijden we in een kleine 10 minuten naar Diepenbeek waar we vanaf de grote weg al de aangebrachte bewegwijzering (onze complimenten) Hookrock volgen om op tijd te arriveren bij het nabij gelegen parkeerterrein van het OC Rooierheide. Dit jaar is ervoor gekozen, na twee volledig in het water gevallen voorgaande edities, het festival indoors te hosten. De zaal met aangrenzende tuin/terrein ziet er allervriendelijkst uit, we kunnen zelfs de camping vanaf de zaal zien liggen.
BluebirdKlokslag zeven uur betreedt onze M.C. Den Huibbe (Chilly Willy) het podium om een van de jongste, talentvolle bands uit het blues-segment van dit moment aan te kondigen.

De vier, zeer jonge – gemiddelde leeftijd is 21 jaar – muzikanten zijn bekend onder de naam Bluebird. Wat naslagwerk leert mij dat de naam ontleent is aan een platenlabel uit de jaren 30 dat de zwarte muzikant een podium wilde geven.
BluebirdToch laat het t-shirt gedragen door frontman/zanger/bluesharpist Matis Cooreman vermoeden dat de set wellicht ook uit desert-blues zal bestaan, hij draagt n.l. een shirt van Bombino. We gaan het beleven….
BluebirdBluebird blijkt een bijzonder stel, de band huist twee gitaristen, Lajos Tauber en Kasper van de Ponseele die beiden een akoestische exemplaar bespelen. De drummer kennen we van de band Bluesvision, Bernd Coene, maar hij blijkt de vervanger van de vaste drummer die er vandaag niet bij kan zijn.
BluebirdDe opener ‘Red Light’ is een eye-opener want wat deze jongemannen brengen is volwassen blues, dan volgt ‘Louisiana’ wat ook heel behoorlijk gespeeld wordt. Hier staat een dosis Belgisch (blues) talent te musiceren maar toch ligt er vocaal nog een heel veld te ontginnen bij frontman Cooreman. We horen diverse harmonica giganten zoals James Cotton, Little Walter, Walter Horton en Sonny Boy Williamson de revue passeren maar ook Toots Tielemans komt in de vorm van het thema van Baantjer voorbij. Nee, dit is geen band om in een hokje te stoppen, dit is een band die de brug slaat naar de diverse stromingen in de muziek.
BluebirdAls het slide attribuut te voorschijn komt is het tijd voor Lajos Tauber zijn uit 1935 daterende oude dame erbij te pakken. Deze slide partij trekt de set pas écht los, het publiek is ineens klaar met handjes schudden en kusjes geven ter begroeting van blues-brothers en -sisters.  Ja, deze Gentse band die natuurlijk al gespot werd op het podium én in het publiek van het inmiddels toonaangevende bluescafé Missy Sippy zijn met recht een talentvolle band.
BluebirdWe zijn getuige van goede set, weliswaar met een kleine dip van de vocalen, maar zoals zij over zichzelf verklaarden “een jonge band met een oude ziel” die zeker de potentie heeft om uit te groeien tot een goede bluesband.

De tweede band op deze line-up van de openingsavond van Hookrock 2017 komt van net over de grens, Maastricht wel te verstaan. Het zijn de ‘oude’rotten in het vak, The Liberators. De band uit 1979 trad niet meer op totdat de band vorig jaar op verzoek van de terminaal zieke frontman van weleer Wouter Post een benefiet optreden gaf t.g.v. het hospice waar hij verbleef. Daarna verzorgden de overgebleven bandleden nog één keer een optreden in D’n Hiemel als tribute aan hun overleden kompaan Post.
The LiberatorsZoals zo vaak, begon het te kriebelen na dat ene optreden en werd er besloten nog een paar shows eraan vast te plakken. Wijlen Wouter Post wordt tegenwoordig vervangen door zanger Maurice Peters, we zien bassist Sjang Coenen en drummer Lucas Vroemen als de ritme-sectie.
The LiberatorsDe gitarist heet Frans Piepenbrock en de voor mij meest vertrouwde muzikant is blues-harpist/gitarist Stephan Hermsen van The Electrophonics. 2017 lijkt het jaar van de re-vamp band, zagen we een aantal weken geleden nog The Red Devils op een podium nu is het dus de beurt aan The Liberators. Ook zij stonden in hun hoogtij dagen op het toenmalige BRBF van Peer, de Gentse Feesten maar ook Bluesrock in Tegelen. Nu dus op Hookrock 2017, zullen zij ons hier in Diepenbeek bevrijden van de laatste schroom en ons laten dansen op de hippie-rock van 25 jaar geleden?
The LiberatorsVoor de vaste fan-base die zich hier in Diepenbeek vooraan bij het podium opgesteld heeft lijkt het allemaal gesneden koek. Het oogt allemaal nog erg rock ‘n roll maar het geluid van de microfoon van zanger Maurice Peters klinkt mij toch wat overstuurd in de oren. Hierdoor versta ik moeilijk wat de man wil overbrengen en wellicht is dat ook de reden dat de rest van het publiek zich niet bij de kladden gegrepen voelt. Ondanks dat ik vind dat de vijf muzikanten geen eenheid vormen geniet ik van het vuurwerk van bassist Sjang en gitarist Frans.
The LiberatorsOok ben ik helemaal wég van drummer Lucas. Jammer dat Stephan Hermsen zich niet meer kan profileren, hij heeft naar mijn smaak een te kleine rol binnen de band, toch is ook hier in The Liberators zijn blues-harp spel van uitmuntende kwaliteit.
The Liberators

Na de jeugd hadden we de échte mannen maar om half elf is het tijd geworden voor een échte dame. De voorlaatste act zal worden ingevuld door niemand minder dan wereldster Ana Popović! Ana Popović werd geboren (1976) in Servië, studeerde aan het conservatorium van Utrecht en woont nu in L.A. – VS, maar woonde ook al eerder in Memphis. Ana Popović is dus ook een beetje van ‘bij ons’. Ana beleefde uiteindelijk in de VS haar grote doorbraak en is inmiddels een graag geziene gitariste op de vele bluesevents die in de VS georganiseerd worden, maar ook zeker in de rest van de wereld. De Servische staat garant voor  een mooie ‘blend’ van bluesrock, blues en jazz. Hier op Hookrock heeft zij haar trouwe bandleden bassist Nederlander Ronald ‘Roni’ Jonker, toetsenist Michele Papadia en drummer Stephane Avellane meegenomen. Ana staat ook hier weer haar ‘mannetje’ op Sunburst Fender met haar soepele licks en pedaalwerk.
Ana PopovićDe set is een afwisseling van ouder werk zoals het funky ‘Can You Stand The Heat’ en ‘Object of Obsession’ van het album uit 2013. ‘Love You Tonight’ is van het nieuwste album ‘Trilogy’. Dit is zoals de naam al doet vermoeden een drie-dubbel album waarin wij de hele dag, zo zegt de lieftallige blonde zangeres/gitariste, van Ana kunnen genieten. Voorgenoemde track en het ‘Badu-ish’ ‘Train’, mijn persoonlijke favoriet, en ‘She Was a Doorman’ komen van het eerste deel van ‘Morning’ van de driedubbelaar waar o.a. Robert Randolph, Ivan Neville, Joe Bonamassa en Cody Dickinson aan meewerkten. Opnieuw raakt Ana haar zeer trouwe fan-base met haar passievolle spel maar gelukkig kan zij ook de andere aanwezigen in adoratie aan haar podium in Diepenbeek kluisteren.
Ana PopovićDe volgende song, ‘Long Road Down’, met een heerlijke funky groove van het electrische orgel van Michele Papadia wordt vooraf gegaan door de introductie waar de song eigenlijk voor staat; velen trekken in deze tijd de wereld over voor een beter bestaan, zo ook het gezin Popović ooit ten tijde van de oorlog in Servië. Het gemak en de souplesse waar deze moeder van twee de snaren bespeelt is hypnotiserend.
Ana PopovićOok op de slide is Ana zeer bedreven als we het ouwetje ‘How’d You Learn To Shake It Like That?’ van het 2007 album Still Making History horen. Waanzinnig goed is de slow blues ‘Johnny Ray’ een nummer wat overigens door ‘Voodoo Child Ana’ zelf geschreven werd, wat een muzikante deze vrouw! ‘If Tomorrow Was Today’ is volgens Ana een song over in jezelf blijven geloven; dat kan deze dame als geen ander beamen.
Ana PopovićTerwijl een deel van het publiek vooral ‘oog voor de toog’ heeft, wordt het wél aandachtige deel bezoekers nog maar eens door bassist Jonker aangespoord te participeren bij ‘Can You See Me’ van Jimi Hendrix wat Lady Popović ook als vertegenwoordigster van de gitaar-diva’s op het door de US rondtoerende Experience Hendrix vertolkte. “Cover your ears it’s gonna be loud” is niet teveel gezegd, de slide en de pedalen maken dat we weer allemaal bij de les zijn, wat een mannetjesputter deze hooggehakte dame!
Ana PopovićNóg een puntig wat ouder slide-nummer is ‘Count Me In’ van het 2011 album Unconditional is niet alleen een oor-orgasme door drummer Stephane Avellane maar ook een genot voor het oog omdat bassist ‘Roni’ Jonker al headbangend een wel hele fijne solo weggeeft, Jonker bewijst dat de vijf dikke snaren voor hem geen raadsel zijn. ‘Show You how Strong You Are’, ook weer van ‘Morning’ van Trilogy, is het allerlaatste nummer van de set, met een geblazen kusje naar haar publiek neemt Ana Popović afscheid.
Ana PopovićOndanks het ovationele applaus volgt er geen toegift maar Ana Popović gaat wel haar jongste kindje Trilogy persoonlijk aan de man brengen, waarbij zij de gekochte exemplaren vriendelijk van een handtekening met tekst voorziet en ook niet te beroerd is om met de fans op de foto te gaan. Ana Popović de wereldster van ‘bij ons’ heeft ook hier in Diepenbeek gedurende anderhalf uur speeltijd weer velen harten gestolen!
Ana PopovićInmiddels zijn we door het niet écht helemaal echt strak volgen van het spoorboekje een half uur uitgelopen en dus begint de laatste act om één uur ‘s nachts. Cosmo’s Foger T speelt zoals de bandnaam al doet vermoeden covers van Creedence Clearwater Revival, beter gezegd nummers door John Fogerty geschreven. De CCR-legende stond eerder die week nog in een bijna uitverkocht Antwerp’s Sportpaleis!
Cosmo's Foger-TVanavond zijn bassist en voor deze gelegenheid percussionist Geert Schuurmans, drummer/zanger Frankie Saenen en gitarist Jo Neyskens degenen die ons terug gaan voeren naar onze jeugd. Hoe je het ook wendt of keert, de muziek van CCR en dus John Fogerty is voor velen hier aanwezig in OC Rooierheide de soundtrack van hun tienerjaren.
Cosmo's Foger-TDe drummset is lekker vooraan het podium geïnstalleerd, dat moet ook want Frankie is de zingende frontman van dit trio. Al bij de eerste tonen van ‘ Born On The Bayou’ hoor ik dat er iets niet jofel zit met het geluid. De vocalen blijven achter bij het bandvolume, jammer. Frankie Saenen schijnt zich echter niet bewust van het achterblijvende volume van zijn zangmicrofoon; eerlijk gezegd vind ik dat gezien zijn staat van dienst – hij is de drummer van de Belgische Scabbs, een band van naam – Frankie hier alerter op zou moeten zijn. Ondanks het euvel met het volume zingen we allemaal uit volle borst mee met ‘Susie Q’, ‘Lodi’, ‘Sweet Hitch-Hiker’ en ‘Have You Ever Seen The Rain?’.
Cosmo's Foger-TDe band is strak met prachtige solo’s van gitarist Jo Neyskens maar ook de basspartijen én de voetaangedreven percussie van Geert Schuurmans maken dit tot een hele goede set. Toch begint het geluid mij wat te ergeren en we besluiten de levende jukebox Cosmo’s Foger T aan het overige publiek, dat waarschijnlijk tot diep in de nacht de songs van CCR over de camping zullen neurien, over te laten. Wij gaan de rit naar het hotel ondernemen en zullen morgen op de tweede dag van de 21ste editie van Hookrock weer acte de présence geven.

Het was een mooie, afwisselende openingsavond van een zeer goed georganiseerde Hookrock 2017!

Lees het verslag en bekijk de foto’s van Dag 2 van Hookrock 2017 hier.

 

Geef hier uw commentaar

%d bloggers like this: