Shaggy Dogs - Pinball Boomers

Album: Pinball Boomers
Artist: Shaggy Dogs
Record Label: First Offence Records
Release Date: 26/09/2025

Recensie: Nicolette Johns

Shaggy Dogs is een Franse collectief dat al ruim twintig jaar actief is; ook al stonden ze reeds in 2012 op Ribs & Blues, waren ze te gast op het Texel Blues Festival en traden ze twee keer aan op de Helmondse Blues Route toch zijn ze vooral bekend in de rock ’n roll- en pubrock-scene. Wellicht brengt het nieuwe album Pinball Boomers daar nu verandering in. De band wordt gevormd door frontman/zanger/blues-harpist Red, gitarist Jacker, Toma horen we op de bass die samen met Vince achter de drumms de ritme-sectie vormt. Op toetsen horen we Ben en voor dit album werd productie in handen gelegd van Nick Brine van de Welsh Rockfield Studio’s die o.a. Seasick Steve’s 2008 album ‘I Started Out With Nothin And I Still Got Most Of It Left’ produceerde.

De invloed van Dr. Feelgood is ook op dit Pinball Boomers nog steeds goed waar te nemen, ook zal de luisteraar het vroege (gitaar)werk van de Rolling Stones herkennen maar wellicht raakten Wilko Johnson en Lee Brilleaux daar zelf weer door beïnvloed……

De opener ‘Who’s Gonna Vote’ is een protestsong tegen het establishment maar dan wel in een scheurende stijl van vocals, blues-harp en gitaar. Hun zelfgenaamde fiësta blues ‘n roll begint met ‘City Guy’. De track opent met een donker, dreunend drumm-ritme, de basslijn is laaggegrond, stevig en stuwend. Red’s vocals zijn van een bepalende toon, de tekst roept met gemak de stadse spanningen op, je voelt de druk, de opschudding in de stad. De samenzweerderige slide-gitaar, begeesterde blazers en een volmondige vrouwelijke backing vocals maken deze song van een krachtig kaliber.

‘Your Love Is Dynamite’ toont gek genoeg wat minder dynamiet dan haar twee voorgangers; naar mijn idee kabbelt het wat teveel en zijn de vocals van Red wat geknepen. Wel is het genieten van de B3 van Ben. Dansen doe ik pas aan het eind op de fuzzy tonen van gitarist Jacker. Tijd voor reflectie is er nauwelijks als de ode aan frontman Lee Brilleaux van Dr. Feelgood ‘Lee’s The Man’ zich aandient. Het is een song met een hoog meezing gehalte dat het vast live heel goed zal doen. Alweer een hoofdrol voor Jacker op de gitaar die het niveau van het nummer wat hoger tilt want erg sterk vind ik hierin de tekst en vocals niet.

Op adem komen kan bij de ballad ‘My Babe Left Me In The Fog’. De melancholie druipt er vanaf, opening is mysterieus met subtiele snaareffecten, Red schreeuwt het uit. De drumms zijn ingetogen in het couplet maar toont kracht in het chorus. De song balanceert tussen hardvochtig verdriet van weemoed en de woeste emotie van woede. Mijn favoriet tot nu toe!

Up-tempo gaan de Shaggy Dogs weer verder met ‘Talk Too Fast’ door de hartritme verhogende snelle snare-drumms en bonkige bass. Voor de uitspraak van het Engels niets dan lof. De scheurende solo’s op de gitaar maakt het nummer weinig subtiel, lekker stuwend, haar drive is dominant, energiek en prikkelend. De compositie huist een mooie hoofdrol voor toetsenist Ben. “Live your life as a pinball machine” is de boodschap van deze song. Ja, ok maar dan wel veel punten scorend!

‘We Could Have Been To China’ is een uitgelezen song voor het orgel van Ben en de blazers – koper én blues-harp – en ondanks dat het nummer handelt over “wat had kunnen zijn” is het nergens melancholiek door de dominante, dynamische volle sound. ‘Wild Card’ huist onverwachte wendingen, een verrassend akkoordwisseling, een plotselinge tempoversnelling. Regelrechte rock met speelse solo’s. “Never lose you cool and you keep your attitude” somt het nummer wat mij betreft in één uitdrukking op.

Vince jaagt ‘Go And Run’ op met zijn energieke beat op de drummvellen, Jacker’s gejaagde gitaar en Red’s volhardende vocals maken dat de track aanvoelt als een ontsnapping of een ‘get away’ na een bankoverval. Een radicaal, resoluut, ronduit rebelse song. Rock ‘n Roll pur sang! De afsluiter heet ‘Better Life’ en is duidelijk een ode aan Bo Diddley. Shaggy Dogs spreken hiermee de wens uit voor een beter leven. De track is goed opgebouwd naar de climax; nóg meer decibels, nóg fijnere fuzzy gitaar en vooral dat opzwepende ritme van bassist Toma op de dikke snaren van de bass en verrijkende backing vocals. Red’s roept het uit van verlangen, verbetering, verandering.

Dit album zal het verlangen naar nog meer optredens op grotere festivals hopelijk inlossen; Shaggy Dogs heeft met de release van Pinball Boomers bewezen dat “fiësta blues ‘n roll” tijdens het festivalseizoen van 2026 niet over het hoofd gezien mag worden. Shaggy Dogs heeft met dit album een krachtige, kleurrijke caleidoscoop van stijlen afgeleverd dat de energie van ongebreidelde rauwe rock en subtiele blues invloeden moeiteloos laat samensmelten. De kopers van Pinball Boomers kunnen genieten van gillende gitaren, doortastende drumms, blinkende blazers, bazige basslicks, haarscherpe harmonica in accurate arrangementen.

Tracklist: