Stormy Thursday with Johan Derksen’s Keeps The Blues Alive @ Q-Factory

Johan Derksen Keeps The Blues Alive vond donderdag 28 Februari jl. plaats in de grote zaal van Q-Factory, Amsterdam. Een verslag van Nicolette Johns met foto’s van José Gallois. Klik hier om het gehele album te kunnen bekijken.

Nadat Johan Derksen met een succesvol ‘Pioniers van de Nederpop’ door de Nederlandse theaters trok heeft de BN-er vanaf Januari 2018 alleen maar voor uitverkochte zalen gestaan met zijn Johan Derksen Keeps The Blues Alive. De man benaderde een keur aan bluesmuzikanten – Pieter van der Pluijm a.k.a. Big Pete, Erwin Java, AJ Plug en Kat Riggins aangevuld met Michel van Dijk en Theo van Es om langs de “blues-politie” zoals hij de bluesliefhebbers noemt te trekken maar vooral om het “theater publiek” die zich weinig tot nooit op een festival vertoont te kunnen bereiken. Dat Johan Derksen Keeps The Blues Alive in de Q-Factory staat is behoorlijk bijzonder want de man heeft het namelijk niet zo op het Nederlandse clubcircuit, speciaal voor de Q-Factory werd een uitzondering gemaakt. Zo bereikt hij ook weer de liefhebbers die niet zo graag in het rode pluche zitten en graag een drankje nuttigen tijdens de show en niet in de daarvoor aangewezen pauze.
Net als in Derksen’s zeer succesvolle radio-programma ‘Muziek Voor Volwassenen’ praat hij de diverse onderdelen van de set aan elkaar door leuke anekdotes en feitjes te delen.

Dit setje TBA?-ers hadden al eerder de gelegenheid om deze ‘revue’ te zien, zo hadden wij de eer om aanwezig te zijn bij de try-out in September 2017 in Grolloo maar we wilden zelf ook wel eens vanuit het pluche genieten van de show en dus waren we er in December 2018 ook bij in het theater van Vlaardingen.

De aftrap van deze ‘bluesrevue’ komt van een band die al 35 jaar door het land trekken en tijdens ‘Pioniers’ ook te zien waren. Ook bij ‘KTBA’ zijn The Clarks de band van dienst, zij begeleiden op bijzondere wijze de diverse solisten, maar begeleiders zijn de mannen allerminst. Micha Hasfeld, Jan Becking, Peter van Schie, Ron Knoester niet alleen want de vier gitaristen wisselen met gemak de zangpartijen maar ook het bespelen van de bass af. De man die de hele show alles met een grote smile bijelkaar houdt is drummer Peter van Rhijn. Voor KTBA worden The Clarks op toetsen bijgestaan door Roel Spanjers. De eerste kennismaking voor de 550 aanwezigen is ‘Long Tall Sally’ van Little Richard wat zeer passioneel door Ron Knoester wordt gezongen en gespeeld.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveDe eerste introductie van onze gastheer, gehuld in een opvallend oranje kolbertje – aangeschaft in de sale in Grolloo aldus onze MC – , betreft Bobby Parker’s ‘Steal Your Heart Away’ een nummer wat misschien onze lezers beter kennen van The Moody Blues en/of Joe Bonamassa.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveDeze song wordt subliem gebracht door Jan Becking. De man bespeelt uitgebalanceerd zijn Fender Stratocaster maar ook zijn stem is zeer aangenaam. Samen met Roel Spanjers op het orgel maakt Jan Becking dit een pakkend begin van deze ‘bluesrevue’.

Inmiddels heeft Derksen alweer de microfoon ter hand genomen om Amsterdammer Michel van Dijk aan te kondigen. De man speelde o.a. in Les Baroques, Ekseption, Brainbox en natuurlijk Alquin.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveHij opent met ‘Tobacco Road’ en meteen is duidelijk dat zijn stemgeluid maar ook het plezier deel uit te maken van dit gezelschap aanstekelijk is want we zingen allemaal het refrein maar wat graag mee. Het overwegende aanwezige Amsterdamse publiek is verguld met het optreden van Michel van Dijk afgemeten aan het applaus wat hij mag ontvangen.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveOok zet hij samen met deze zeer goede band een aantal vertolkingen de ‘Sound van de Spencer Davis Group’ neer; zo horen we o.a. ‘I’m A Man’, ‘Keep On Running’ en ‘Gimme Some Lovin”, stuk voor stuk klasse vertolkingen waarbij Ron Knoester ook een deel van de vocalen voor zijn rekening neemt maar ook de andere heren mogen vocaal een duit in het zakje doen. Ondertussen geniet ik volle teugen van die retestrakke drummer Peter van Rhijn en toetsenist Roel Spanjers.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveDan is het tijd voor de man die alweer jaren het bluescircuit bewandelt, blues-harpist Big Pete. Hij trad als 23 jarige al op tijdens de Lester Butler memorialtour. Sindsdien houdt Big Pete zich bezig met vele succesvolle projecten, w.o. The Strikes, The Backbones, MOCT, Big Pete Bluesband, maar ook ondersteuning van vele internationale bluesmuzikanten waaronder o.a. Matt Schofield, Ian Siegal, Monster Mike Welch, Alex Schultz en Mitch Kashmar. Big Pete werd ook opgemerkt door het Amerikaanse platenlabel Delta Groove Music wat werd geleid door wijlen Randy Chortkoff. Chortkoff bood hem de gelegenheid om naar Los Angeles te komen om op het album Shake For Me van The Mannish Boys te spelen. Na het succes van zijn eerste Amerikaanse avontuur, nam Pete in mei 2011 zijn eerste album voor Delta Groove Records op in Los Angeles. ‘Choice Cuts’ werd op 18 oktober 2011 uitgebracht en boekte wereldwijd succes. Ook werd ‘Choice Cuts’ wereldwijd in verschillende radio-afspeellijsten uitgekozen als het nummer 1-bluesalbum van 2012. Het album werd zélfs genomineerd voor een prestigieuze ‘Blues Music Award’ welke bekend staan als de Grammy’s van de bluesmuziek. In 2017 vond er een reünie plaats van de begeleidingsband van wijlen Lester Bulter, The Red Devils, waar Pieter van der Pluijm de rol van frontman Butler vertolkte. De band was het voorprogramma van ZZ Top tijdens hun Europese tour in dat zelfde jaar.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveDe blonde viking opent met het ruige Muddy Waters nummer ‘Hoochie Coochie Man’ waar Big Pete zowel vocaal als op de blues-harp een zeer overtuigende cover neerzet. Nóg een nummer die de man op het lijf lijkt te zijn geschreven is T-Bone Walker’s ‘Stormy Monday’ want stormachtig is de performance van deze Hoekenees samen met Rotterdam’s trots toetsenist Roel Spanjers! De dames achter mij kunnen bij het zien van deze blonde god maar moeilijk hun bewondering onder stoelen of banken steken…..
Johan Derksen Keeps The Blues AliveAls onze host Derksen de ‘Sound van Them’ aankondigt is het ook weer Big Pete die de vocalen in ‘Baby Please Don’t Go’ voor zijn rekening neemt. Natuurlijk weten de bluespuristen dat Them het nummer slechts voor het voetlicht van het Europese publiek bracht want het is natuurlijk afkomstig van Big Joe Williams.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveNaadloos gaan The Clarks en Big Pete over in G-L-O-R-I-A altijd weer de beat volgend van die beestachtige goeie drummer Peter van Rhijn, een nummer wat door al die 500+ aanwezigen uit volle borst wordt meegezongen. De stemming zit er goed in! De blues-harp krijgt een hoofdrol in Big Pete’s vertolking van ‘Mystic Eyes’ onder alweer die fantastische begeleiding van die uitzonderlijke band The Clarks.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveDoor deze hoofdstukjes van ‘de Sound van’ wordt maar weer eens heel duidelijk hoe dankbaar Europa mag zijn aan The British Invasion die de blues over de grote plas hebben gebracht.

Roel Spanjers, van origine Brabander maar alweer heel wat jaren woonachtig in Rotterdam, liet zijn studie geschiedenis ooit voor wat het was en ging de muziek in. Hoewel Spanjers nooit les nam en geen noten lezen kan heeft deze beslissing de autodidact Spanjers geen windeieren gelegd. Spanjers was en is te zien in zijn eigen band The Sunset Travelers maar ook maakte hij deel uit van Normaal en de band van Frederique Spigt maar is ook te zien als Royal Family-lid bij JW Roy en The Southern Aces. Spanjers begeleidde vele Amerikaanse artiesten tijdens hun tours maar ook als studio-muzikant/producer is hij graag gezien en is te horen op opnames van Luther Allison, Byther Smith en Joanna Connor.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveHier in de Amsterdamse Q-Factory krijgt Spanjers vanavond voor het eerst ruimte een lekkere NOLA-vibe de zaal in te slingeren. Zijn pianowerk onder begeleiding van de gestripte Clarks – drumms van Peter en gitaar van Ron – zijn genoeg om ons allemaal mee te voeren naar het diepe zuiden van de VS.

Als de ‘Sound van de Rolling Stones’ is aangebroken zien we de volledige band weer opdraven samen met Big Pete en Michel van Dijk. Zijn stem leent zich nog steeds uitstekend om een geloofwaardige cover van ‘Come On’, ‘I’ll Be There’ en een, mede door de sublieme slide van Jan Becking, onvergetelijke ‘Little Red Rooster’ neer te zetten. De afsluiter van dit blokje is Willie Dixon’s ‘I Just Wanna Make Love To You’ waarin natuurlijk een hoofdrol is weggelegd voor Big Pete op de zieldoorklievende blues-harp.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveDan is het tijd voor de eerste vrouw van dit gezelschap aan te kondigen en dat doet Derksen nog immer met dezelfde woorden als hij deed in de try-out in Grolloo “Nederland heeft naast Tineke Schoemaker een nieuwe bluesdiva” AJ Plug. AJ (Alexandra Jolanda) Plug is afkomstig uit Katwijk maar heeft ook jaren in Griekenland gewoond waar zij met haar levenspartner Klaas Kuijt de huisband vormde van het Hardrock Café. Inmiddels is AJ Plug een heel bekend gezicht in de blues-scène én in de theaters van Nederland.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveSandra’s laatste wapenfeit is een akoestische album ‘Barefoot-The Grolloo Takes’ waarvoor zij en Kuijt hun intrek namen in een leegstaande boerderij in Grolloo. Het album scoort tot op heden slechts lovende kritieken. AJ Plug brengt samen met de orgelklanken van Spanjers een mooie ballad die werd geschreven door Delbert McClinton ‘You Were Never Mine’ gevolgd door ‘Down On My Knees’ wat weer een eigen compositie is en in de boeken staat als een van mijn twee favoriete nummers van haar Chew Chew album.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveHaar rauwe en krachtige Janis Joplin-achtige stem oogst veel waardering bij het aanwezige publiek. Jan Becking is de man wiens gitaarsalvo’s de zaal vult maar ook zijn slide in de opvolger is weer van grote klasse. Big Pete begeleidt deze bluesdiva op hartverscheurende wijze in alweer een eigen werk van Sandra, ‘Down In My Sorrow’ en krijgt ondanks dat de song voor de vele aanwezigen bij dit meezingfestijn onbekend is toch een groot applaus. Een nummer wat wél weer vanaf de eerste tonen wordt meegezongen is het uit 1973 daterende ‘Nutbush City Limits’ van Ike Turner, bijna overbodig u te melden dat bij deze vertolking het dak eraf gaat!

De pauze wordt door Johan Derksen aangekondigd als plaspauze voor alle bandleden die de leeftijd hebben bereikt waarbij de prostaat gaat opspelen. Na een klein kwartiertje heerlijke muziek van de huisdj van de Q-Factory is het om 22:00 uur weer SHOWTIME!
Johan Derksen Keeps The Blues AliveRon Knoester speelt op zijn gouden Gibson ‘Still Got The Blues’ van Gary Moore samen met Spanjers op orgel. Toch moet ik bekennen dat deze vertolking wat mij betreft toch een beetje onderdoet voor zijn eerdere uitvoeringen die ik heb mogen bijwonen.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveMichel van Dijk komt er weer bij voor de ‘Sound van The Animals’, hij zingt een zeer overtuigende cover van ‘For Miss Caulker’, wàt een synergie is hier voor ons op het podium waar te nemen. De band, Spanjers op piano en de passie van Michel van Dijk zijn zo overtuigend dat de rillingen me over de rug lopen.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveIetwat forser gaat het er aan toe bij ‘Bring It On Home To Me’ waarbij de “yeah” niet eens gedirigeerd hoeft te worden. Het publiek is als was in de handen van deze van Dijk, nog steeds een begenadigd zanger. Nóg meer meezingplezier volgt met ‘House Of The Rising Sun’ en ‘Boom Boom’ nummers die haar oorsprong vinden is de VS maar door The Animals bij het grote publiek bekend werden.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveAls van Dijk afgaat mag Derksen zijn enige buitenlandse artieste van deze ‘bluesrevue’ aankondigen, toegegeven Derksen vindt Miami ook tot het diepe zuiden en de katoenvelden van de VS behoren maar degene die op school hebben opgelet weten natuurlijk dat zuid-oostelijk Florida haar rijkdom heeft vergaard door de citrusteelt waarvan de oorsprong nota bene werd gelegd door een sterke vrouw uit de negentiende eeuw! Zo’n sterke vrouw is Kat Riggins ook en dat zullen ze weten ook in Amsterdam…..
Johan Derksen Keeps The Blues AliveNiks geen opwarming heeft de dame nodig, slechts de liefde van het publiek én de toegewijde begeleiding van ‘s lands bekendste bluesgitarist Groninger Erwin Java die alweer 40 jaar de Nederlandse bühnes beklimt met o.a. Herman Brood’s Wild Romance, Cuby + Blizzards, King Of The World, The Erwin Java Band maar ook zien we Java in projecten zoals deze of met Tineke Schoemaker (Barrelhouse).
Johan Derksen Keeps The Blues AliveDe opener van dit blok is ‘I’d Rather Go Blind’ van Etta James, hoeveel uitvoeringen hebben de bluespuristen daar al van gezien? Er zijn er slechts enkele waar je de tranen van in de ogen krijgt, Beth Hart kan dat maar ook ‘kittige’ Kat Riggins zoals ik haar liefkozend noem weet dat bij een mens los te maken. Haar afstand tot de microfoon maakt haar tot een blueszangeres in de ‘buitencategorie’. De tranen wellen niet alleen door de krachtige vocalen op maar ook door de meeslepende orgel van Spanjers en natuurlijk Java’s gitaarspel.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveDe kleine dame huppelt met gemak op haar 15 centimeter hoge sleehakken over het podium om iedereen van links naar rechts bij haar optreden te betrekken. Nóg een ballad maar dan uit eigen pen is ‘Hear Me’ van haar 2018 album In The Boy’s Club staat op het programma, de snerpende solo van Erwin Java veroorzaakt een luid gejoel en groot applaus. “I’ve been biting my tongue for much too long” zingt Riggins onversterkt, gelukkig heeft het lot anders beslist en werd Riggins gespot door niet alleen de bluespuristen in het clubcircuit zoals TBA? haar ooit in 2015 zag in het Belgische Olen maar ook door Johan Derksen die het niet kon laten om deze jonge blueszangeres aan het grote publiek voor te stellen.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveInmiddels is Katriva Riggins alweer een hele tijd in Nederland en dat wil ze vieren door zoveel mogelijk haar publiek in het Nederlands te begroeten. “Ik houd van jullie” is de aankondiging naar het tweede Etta James nummer op haar repertoire van deze avond, ‘Something’s Got A Hold On Me’, maakt dat de hele zaal los gaat, er wordt gezongen en gedanst dat het een lieve lust is. Erwin Java lijkt zich in de ‘bluesrevue’ van Derksen op zijn gemak te voelen want nog niet eerder zag ik hem zo relaxed, de 62 jarige Groninger zoekt zelfs de rand van het podium op voor zijn zeer extensieve, welluidende gitaarsolo!
Johan Derksen Keeps The Blues AliveWat we hierna zien en horen lijkt nog het makkelijkst te omschrijven als een duel tussen stem en gitaar maar daar doe ik de kwaliteit toch wel een beetje tekort. Gelukkig heeft TBA? de toestemming gekregen van Paul Jonker die hiervan een clipje maakte. Om zelf te zien hoe het er aan toeging in de Q-Factory tijdens dit duel, kopieërt u deze link in uw browser: https://www.facebook.com/paul.jonker.756/videos/1019926898197915/
Op de knietjes gaat Kat Riggins voor het gitaarspel van Ron Knoester tijdens B.B. King’s ‘Woke Up This Morning’ maar de apotheose van dit blok komt in de vorm van ‘Little Light Of Mine’ waarbij natuurlijk Kat Riggins het publiek aanspoort mee te zingen en hen complimenteert met “heel mooi”.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveDat Kat Riggins meer is dan een mooi mens en een getalenteerde zangeres merken we als kittige Kat met haar monoloog over wat beter kan in de wereld van vandaag laat horen wat haar innerlijk bezig houdt. Sam Cooke’s ‘Change Is Gonna Come’ is Kat’s core-business blijkt als zij vóór de monitors langs op het podium loopt en kusjes geeft aan de voor haar bekende bezoekers. Ook Java heeft inmiddels zijn plaats verruild voor één voor de monitors.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveAls was Derksen de trotse vader van Kat Riggins zó komt onze host met een blik van “I told you so” na dit blokje het podium weer op om ons te vertellen hoe Mick Taylor na zijn deelname aan de Rolling Stones toch besloot uit de band te stappen en de Pretty Things te vormen. Michel van Dijk is weer de vocalist om de ‘Sound van de Pretty Things’ in te luiden, we blèren allemaal mee met ‘Cry To Me’, ‘Don’t Bring Me Down’ waarbij de blues-harp weer voor rekening van de blonde viking uit Hoek van Holland – Big Pete – komt. ‘Road Runner’ is nog immer een heerlijk nummer en maakt bij de dames achter mij heel wat herinneringen los.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveDe man die ik eerlijk gezegd niet meer had verwacht omdat zijn rol in de try-out van deze ‘bluesrevue’ van Johan Derksen Keeps The Alive wat eerder ingepland was is Theo van Es van The Shoes. De man die volgens onze host Derksen 50 jaar lang het verkeerde genre heeft nagestreefd blijkt een geboren blueszanger te zijn.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveTheo van Es, inmiddels 72 jaar, zingt nog steeds de sterren van de hemel. Zijn krachtige stem heeft een fors bereik waar ook weer de dames achter mij zeer van in vervoering raken, zelf ben ik ook fan van Theo en geniet ik van zijn vertolking van Ray Charles’ ‘Hallelujah I Love Her So’ waarbij Jan Becking weer een ontzagwekkende solo eruit perst. ‘Cherry Red Wine’ lijkt speciaal door Luther Allison geschreven voor de vocale capaciteiten van Theo van Es maar ook zeker voor de gitaarvirtuositeit van Erwin Java. Ik kan mijn waardering niet meer voor me houden en gil het uit tot grote schrik van mijn buurvrouw die ik heb meegenomen naar Amsterdam om al dit moois eens live te kunnen ervaren.

Van Morrison – de man die eindelijk door Derksen en consorten is bereid gevonden om later dit jaar op de openingsavond van het Holland International Blues Festival in Grolloo te komen optreden – schreef het wonderschone ‘Sometimes We Cry’ wat tijdens KTBA als duet door van Es en Plug (hand in hand) wordt gebracht.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveEen mooi schouwspel waarbij 550 bezoekers van de Q-Factory zachtjes heen en weer wiegen al dan niet samen met partner. Roel Spanjers vervangt hier op zeer professionele en overtuigende wijze de saxsolo van het nummer.
Het wordt weer drukker op het podium als ook Big Pete en Erwin Java zich bij het gezelschap voegen ‘Singing The Blues’ waarbij de razende Roel op orgel alle egards van zijn mede muzikanten krijgt door een stap opzij te gaan. Doordat ik de eerste tonen van JJ Grey’s ‘Glory, Glory, Halluluja’ herken weet ik dat Theo van Es hiermee deze wervelende clubshow van Johan Derksen’s Keeps The Blues Alive af gaat sluiten.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveDe imposante, majesteuze solo van Peter van Schie op de gitaar is alweer eentje om door een ringetje te halen, iedere muzikant krijgt nu zijn moment om te exceleren waarbij de dames de backing-vocals voor hun rekening nemen. JJ Grey mag trots zijn op deze vertoklking van zijn signature song!
Johan Derksen Keeps The Blues Alive
Uiteraard wil het publiek niet naar huis zonder een toegift, Derksen zou Derksen niet zijn als hij het 550 man tellende publiek niet zou complimenteren….”ik hou normaal niet zo van clubs maar ik moet erkennen dat het een bijzondere fijne ervaring in de Q-Factory was, het moet gezegd: u heeft smaak”. Je kan van de man houden of hem liever niet zien of horen maar je kan niet aan het feit voorbij gaan dat de man een neus heeft voor wat er mist op de tv, radio én in de theaters….muziek voor volwassenen!
Johan Derksen Keeps The Blues AliveWelk nummer is er beter geschikt voor een ‘bluesrevue’ van dit formaat, met een 12-koppig ensemble af te sluiten dan Ray Charles”Unchain My Heart’. Overigens werd dit nummer ook weer door een Brit, Joe Cocker, bij de Europese radioluisteraars geïntroduceerd. Een mooiere afsluiting kan ik me niet bedenken van een zeer aangename club uitvoering van Johan Derksen Keeps The Blues Alive waarbij licht en geluid van zeer hoge kwaliteit waren in de grote zaal van de Q-Factory.
Johan Derksen Keeps The Blues AliveNa afloop is het zoals gebruikelijk na de Johan Derksen Keeps The Blues Alive een drukte van jewelste bij de merchandise stand van Musuem RockArt waar niet alleen deze show centraal staat maar ook de afzonderlijke muzikanten de kans krijgen hun eigen werk aan de man te brengen. Welwillend gaat iedereen met de fans op de foto, wij nemen afscheid van de voor ons bekenden en rijden voldaan de doordeweekse nacht in. Het zal een kort nachtje worden voor deze TBA?-ers maar we hebben het er graag voor over want het was weer een energiegevend optreden!

De fotograaf en reporter van The Blues Alone? bedanken de promoter/booker en de p.r. van de Q-factory voor haar gastvrijheid en hopen bij nog meer mooie acts zoals het optreden van Sass Jordan of Blues Award winnares Samantha Fish (klik hier) aanwezig te kunnen zijn.

Geef hier uw commentaar

%d bloggers like this: