Voor de zevende keer op rij organiseerde de Dutch Blues Foundation de Dutch Blues Challenge. Zondag 08 oktober j.l. vond in Hotel De Rustende Jager in Nieuw-Vennep de finale plaats. In totaal namen zes bands en twee acts in de categorie solo/duo deel. Een verslag van Ton Kok met foto’s van Leo Gabriëls.
De trotse winnaars van deze Challenge werden The Ragtime Rumours bij de bands en Mr. Boogie Woogie in de categorie solo/duo’s. Beide winnaars hebben hiermee een plek veroverd voor deelname aan de befaamde International Blues Challenge in Memphis in januari 2018. The Ragtime Rumours
vertegenwoordigt daarnaast Nederland tijdens de European Blues Challenge in maart 2018 in Noorwegen. De Dutch Blues Foundation wil talentvolle muzikanten een podium bieden, zorgdragen voor erkenning van bluesmuzikanten en wil een bijdrage leveren aan de bekendheid van de Blues in Nederland. Deelname aan de Challenge in de U.S en in Europa geeft bluesmuzikanten een extra duwtje in de rug naar meer bekendheid en richting de grotere (inter)nationale podia.
Afgelopen zondag, 8 oktober j.l., stond Hotel de Rustende Jager in Nieuw-Vennep weer in het teken van de Dutch Blues Challenge. Afgelopen maanden hadden zich in de vier voorrondes totaal zes bands en twee solo/duo acts weten te kwalificeren voor de finale. De acht deelnemers konden zich opmaken voor een showcase voor een zaal vol bluesliefhebbers en een internationale vakjury, die de bands op verschillende onderdelen moest beoordelen om zo te bepalen wie Nederland volgend jaar mag gaan vertegenwoordigen op de International Blues Challenge in Memphis, alsmede welke band dat mag gaan doen op de European Blues Challenge in Hell, Noorwegen.
De jury bestond dit jaar uit zangcoach Muriël van Dinteren, de muzikanten Kars van Nus en Big Bo Brocken, beiden voormalige winnaars van de challenge, radiopresentator en fotograaf Wil Wijnhoven, de Belg Winne Pennickx, muzikant, runner van enke rootslabels en bestuurslid European Blues Union en tenslotte Kjell Inge Brovoll, directeur van het bluesfestival in het Noorse Hell.
Het weer was ons, bijna als gebruikelijk, goed gezind en de terrassen bij het hotel waren bij aankomst weer goed gevuld. Bij binnenkomst kwamen de heerlijke klanken van het duo Dave Warmerdam (piano en zang) en Lothar Wijnvoord (gitaar) ons al tegemoet en deze heren zorgden voor echte Chicago Blues.
“Times they are a changin’ ” zong Bob Dylan al lang geleden. Ook was voor het eerst in de aankomsthal de fysieke versie van de Dutch Blues Hall Of Fame te bewonderen. Banners met foto’s en tekst, waar de Hall of Fame-ers aan het publiek werden voorgesteld.
De loting voor de speelvolgorde was inmiddels verricht en het trio RUV mocht het spits afbijten. Rob van Elst is als presentator van dit soort gelegenheden onovertroffen en loodste ons op vlotte en humoristische wijze door de dag. De mensen van geluid en licht plus de podiumcrew zorgden ervoor dat er tussen de optredende bands door snel het podium gereed werd gemaakt voor de volgende act en het schema liep op tijd als een Japanse trein, daar waar de NS het deze dag toch weer op diverse plaatsen liet afweten.
Aan het Enschedese gezelschap RUV, bestaande uit Jim Zwinselman (gitaar), Jeroen Nielen (bas/zang) en Ruud Gielen (drums) de eer het spits af te bijten. We kregen een energieke show voorgeschoteld, waarin de muzikale en vocale kwaliteiten boven elke twijfel verheven waren. Het zat prima in elkaar. Sommige mensen vroegen zich af ‘was het blues? Op het randje, misschien er zelfs overheen, maar een stelletje prima muzikanten.
De Maarten Russchen Band mocht vervolgens proberen de zaal te overtuigen. Goede songs en lekker vertolkt ook nog. De band bestaat uit Maarten Russchen (gitaar/zang), Hans de Wild (Hammond), Maarten Bakker (bas) en Peter Weissink (drums). Ik heb de mannen ook in de voorronde aan het werk gezien, waar het allemaal iets losser klonk. Blijkbaar wilde men voor deze finale geen risico nemen en werd er wat strakker gespeeld. Het politieke statement wat Maarten in een van zijn songs wilde uitdragen kwam niet helemaal over, maar de groep maakte weer een goede indruk.
The Mudbirds waren destijds winnaar in de categorie solo/duo’s tijdens de Blues Challenge in 2011 en de heren Alan Laws (zang/harmonica/gitaar) en René Tweehuysen (Weissenborn, slidegitaar en dobro) blijken alleen maar beter geworden te zijn en wisten wederom een overtuigende set met semi-akoestische blues neer te zetten.
Slechts twee deelnemers in de categorie solo/duo’s, twee totaal verschillende acts, maar desondanks toch aan elkaar gewaagd.
GG and the Cruisers waren met een bus vol fans, allen gekleed in schitterde identieke T-shirts uit Drenthe naar Nieuw-Vennep gekomen en hadden van de deelnemende bands zondermeer het hoogste bluesgehalte. De band bestaat uit zanger/gitarist Henk de Ruiter, harmonicaspeler Erik Niemeijer, bassist Hans Niemeijer en drummer Gerrit Bruinink. Eerder dit jaar maakte de band al een uitstapje naar de Verenigde Staten, waar ze hun onlangs verschenen cd Suitcase opnamen. Deze middag wisten ze een lekkere set old school blues neer te zetten, waarbij ze tijdens enkele nummers assistentie kregen van twee achtergrondzangers.
Dan Easterfield, dat een overtuigende set blues/rock wist neer te zetten. De band bestaat uit Bram Goeree (zang), Ruud Goeree (gitaar), Olaf de Groote (gitaar), Kris Tiemens (bas) en Maikel Tanger (drums) en deze heren hebben inmiddels een prima reputatie weten op de bouwen. Diverse toeschouwers hadden het idee de toekomstige winnaar aan het werk gehoord te hebben. De songs doen denken aan Bonamassa, het gitaarwerk aan Stevie Ray Vaughan.
Mr. Boogie Woogie (Eric-Jan Overbeek) mocht als laatste voor de pauze aantreden en dat deze top muzikant/entertainer weet hoe je een zaal moet bespelen was duidelijk. Op overtuigende wijze zette hij een mooie set met New Orleans R&B, rock ‘n’ roll, blues en boogie woogie neer, alle nummers
professioneel en met humor aan elkaar gepraat.
Jesper Huisman (gitaar/zang), Johan Kroese (bas/zang) en Erik Kalma (drums/zang) vormen samen Two Shakes Of A Lamb’s Tail. Ook hier een trio dat de randen van de blues opzoekt, maar bestaat uit klasse muzikanten, die ook vocaal zeer sterk voor de dag komen. De band startte met hun eigenzinnige versie van “St. James Infirmary” en sloot de set af met wat eigen nummers. Een prima geluid en een prima performance van de heren.
Ragtime, early blues en gypsy jazz, zo is de muziek van The Ragtime Rumours te omschrijven. Vocaal top, instrumentaal top en veelzijdig, enthousiaste en frisse podiumpresentatie en heerlijk gitaarspel van Thimo Gijezen, die duidelijk beinvloed is door mannen als Django Reinhardt, Lonnie Johnson en Charlie Christian.
Tom Janssen (gitaar/zang), Niki van der Schuren (sax, bas, zang) en Sjaak Korsten (drums en zang) completeren de band en na zeven indrukwekkende voorgangers wisten ze toch nog een aardig feestje te bouwen en de vlam in de pan te doen slaan, zo laat op de dag.
En toen zat het erop en mochten de juryleden, die al na elk optreden hun puntenlijstjes hadden ingeleverd nog even gezamenlijk de motivatie op schrift gaan zetten. Niks appels met peren vergelijken, maar gewoon elke act op eigen meritus beoordelen.
Juryvoorzitter Big Bo mocht uiteindelijk bekend maken, wie de Dutch Blues Foundation volgend jaar gaan vertegenwoordigen op de International Blues Challenge en de European Blues Challenge. Al tijdens de genoemde steekwoorden werd duidelijk wie de plaquettes in ontvangst mochten nemen. “Contact met het publiek”, “overtuigende verhalen”, “hoog entertainmentgehalte”, “humor” en “excellente beheersing instrument”. Geen verrassing meer dat Mr. Boogie Woogie volgend jaar naar Memphis gaat namens Nederland, een plaats waar hij, ondanks eerdere optredens in de Verenigde Staten nog niet eerder heeft gespeeld.
”Fris”, “origineel”, “onderscheidend en overtuigende uitstraling”. Al voordat de naam genoemd werd was het de meeste aanwezigen duidelijk dat The Ragtime Rumours de harten van de jury gestolen had. Dit Limburgse kwartet gaat volgend jaar naar Memphis en naar Hell, waar zij de Amerikanen respectievelijk Noren net zo gaan verrassen als het publiek in Nieuw-Vennep.
Als bonus kregen een aantal bands nog uitnodigingen van diverse Nederlandse bluesfestivals en ook hiervan gingen de meesten naar The Ragtime Rumours, die voor het grote publiek volgend jaar eigenlijk niet te missen zijn.
