David Gogo in l’Esprit: power, passie en plezier

David Gogo speelde op 5 december 2015 in Bluessociëteit l’Esprit in Rotterdam; een verslag van Ton Kok met foto’s van Pemmy Larmené.

Op pakjesavond kregen de blues liefhebbers uit Rotterdam en omstreken een fraai cadeau van de Rotterdamse Bluessociëteit l’Esprit aangeboden: een concert van de Canadese blues muzikant David Gogo. Na een lekkere akoestische set in Theater De Flint in Amersfoort de week ervoor kregen we in het Rotterdamse een stevige elektrische set voorgeschoteld. Met Bart Kamp op bas en Frank Duindam achter het drumstel kon Gogo zich geen betere begeleiders wensen.
_DSC1373
Las ik vorige week nog ergens dat een ‘skinny’ Britse gitarist het predicaat ‘gitaargod’ toegedicht kreeg, wat voor superlatieven moet je dan voor David Gogo uit de kast trekken?
_DSC1283
David Gogo is een begenadigd gitarist, in wiens spel zijn diverse helden doorklinken, maar die toch een herkenbaar, eigen geluid heeft weten te ontwikkelen. Rond zijn weergaloze slide-spel waart altijd de geest van zijn grote voorbeeld op dit gebied, Johnny Winter, rond.

Tegen half elf kwamen de muzikanten het podium op. Een soundcheck vooraf werd niet nodig gevonden en achteraf bezien hadden de mannen het gelijk aan hun kant. Vanaf het eerste nummer stond het als een huis. Met “Gettin’ Old” van het Soul Bender-album kregen we een sterke opener voor de kiezen en met “Fooling Again”, van zijn meest recente album, bleef de vaart er lekker in. Het enige nummer, dat hij ook tijdens zijn akoestische set van een week eerder speelde was het Elmore James nummer “Please Find My Baby”.

Er was zelfs een fan vanuit Zwitserland naar Rotterdam gereisd om de ‘guitarslinger’ een cadeau te overhandigen en het concert bij te wonen. De kalender met door B.B. King gemaakte foto’s werd beloond met een prima versie van “The Thrill Is Gone”.

Het is lang geleden dat ik zoveel spelplezier heb gezien op het podium. De nummers werden met regelmaat op relativerende wijze door David aangekondigd: “This is a song from my award losing album Soul Bender” of “This album sold well under a million copies”. De sfeer was uitstekend en hetzelfde gold uiteraard voor de muziek.

De eerste set vloog voorbij, maar de heren hadden er zin in. Na een korte pauze ging men met hetzelfde enthousiasme verder. Een van mijn favorieten, de aan de Savoy Brown versie ontleende uitvoering van Muddy’s “Louisiana Blues” ontbrak gelukkig niet op de setlist. Na een seintje wist de fotografe een veilig heenkomen te zoeken aan de zijkant van het podium om de traditionele bierdouche tijdens “Hoochie Coochie Man” te ontlopen. Het trucje is inmiddels bekend, maar blijft leuk.

_DSC1232
Twee toegiften wist het publiek in de goed gevulde club  af te dwingen en met een energieke versie van “Shake Your Money Maker” werden de bezoekers uiteindelijk huiswaarts gestuurd.

De mensen van l’Esprit hadden het weer helemaal voor elkaar deze avond.

Geef hier uw commentaar

%d bloggers like this: