Yours Truly, Smokin’ Cadillac & De Wet zetten rauwe blues neer in De Boerderij

Zaterdag 4 januari was Cultuurpodium ‘De Boerderij’ te Zoetermeer vrijgemaakt voor een blues avond. Deze avond werd muzikaal ondersteund door een drietal bands, namelijk; Yours Truly, Smokin’ Cadillac en De Wet! Foto’s door Sjors Van Os & tekst door Jack Zwinkels.

Bij aankomst in ‘De Boerderij’ kwam de gemoedelijke sfeer je meteen tegemoet. De zaal was gevuld met een gemêleerd publiek bestaande uit oude rockers, familie, vrienden en fans. Deze groepeerde zich tot één geheel met een gezamenlijk doel; de bands! Dit zorgde voor een gezellig sfeer.

Yours Truly

De band die het startschot gaf speelde een thuiswedstrijd. De Zoetermeerse eenheid bestaande uit zangeres Margot, gitaristen Max & Kyl, bassist Niels en drummer Tim hebben hun sporen al verdiend bij het lokale publiek. Het harde werken om als geheel beter te worden is in 2013 beloond tijdens ‘The Battle of the Bands’ in hun woonplaats Zoetermeer. Hier hebben ze de eerste plek weten te veroveren. Dit is gezien het korte bestaan van de band (ontstaan 2011 als schoolbandje aan het Erasmus College) een zeer goede score. De zangeres kwam qua uiterlijke vertoon over als het kleine zusje van de Belgische schone Selah Sue en haar zangkwaliteiten wijken hier niet veel van af. Aangevuld met de klanken van de band kwam dit tezamen goed over op het publiek. De mix van covers en eigen werk werd in een strakke performance de zaal in geslingerd wat zorgde voor beweging in de zaal. Af en toe leek het alsof de nervositeit op de bandleden insloeg, maar dit heeft geen aanslag gepleegd op de uitvoer van de pop/rock nummers. Een van de eigen composities genaamd ‘Dreams’ is een zeer enerverend nummer waarbij de opbouw duidelijk te voelen is. Als een kabbelend beekje welke uitmondt in een wilde rivier. Een interessante muziekstijl wat zeker het volgen waard is. ‘Dreams’ zal terug te vinden zijn op hun EP welke in 2014 gereleaset wordt. De verassing van het optreden was de toegift waar de bassist naar voren stapte om ‘Saterday Night’ van Herman Brood ten gehore te brengen. Waarschijnlijk omdat de octaafhoogte van de zangeres niet geheel in lijn ligt met het nummer. Geen onverstandige keuze, want het klonk wederom zeer strak. Yours Truly, zeker de moeite waard!

Smokin’ Cadillac

Het stokje werd overgenomen door de Westlandse/Haagse formatie Smokin´ Cadillac. De vijf heren, die garage blues niet alleen via hun instrumenten kenbaar maken maar ook in hun klederdracht en manier van doen, maakte gebruik van de soundcheck om het publiek een figuurlijke oplawaai te geven. Een doos mond harmonica’s werd het podium opgegooid en de laatste hand werd aan de gitaren gelegd die met Duct tape tot een geheel werden gehouden. Met de haren in het vet werd de eerste noot aangeslagen en vloog er een golf van rock and roll door de zaal. Zanger Lesley, gitarist Marco, bassist Jasper, drummer Peter en de man die de doos mond harmonica’s onder zijn hoede nam Eric, speelde vol overgave en zaten duidelijk in hun element. Door zich niets aan te trekken van de omgeving en zich op hun eigen manier te uiten kwam het als een oprecht 5-tal over.

Een set ingevuld met covers van hun favoriete blues helden, aangevuld met eigen werk werd ons voorgeschoteld. Het publiek kon dit zeer zeker waarderen en genoot van de passie waar mee de jongens hun instrumenten bespeelden. Dat Smokin’ Caddilac een rauwe rand heeft is niet alleen terug te horen in het instrumentale gedeelte, maar zeer zeker ook bij zanger Lesley die zijn stem op de juiste manier gebruikt voor dit genre. Zijn ruwe zangstem is mede mogelijk gemaakt door de zware shag waar vlak voor opkomst nog een laatste hijs van werd genomen. Dit om de interne rock and roll ook te sponsoren. Toewijding. Prachtig. Een andere vorm van toewijding was de intensiteit waarmee Marco zijn zes-snarige vriend mee in bedwang hield. Met uiteraard af en toe een stuk uit de bocht, want vergeet de rauwheid niet. Tijdens het vorige optreden vloog de beste man, met de meest indrukwekkende baard van het podium, wellicht te ver uit de bocht door zijn gitaar versterker op te blazen. Gelukkig was voor dit optreden een reserve versterker snel gevonden, zodat deze tot het uiterste getest kon worden. Onder het mom van “Don’t be gentle, it’s a rental!”. De eigen gitaar bleef eveneens niet bespaard van vreemde objecten. De slider werd ditmaal vervangen door een zakflacon en daaropvolgend een bierglas. Logisch, want wie gebruikt er nou een voorwerp waarvoor het bedoeld is? Het gebruik van deze twee drankdragers versterkte in ieder geval de rauwe sound waar de band voor staat.

De rode lijn binnen de set waren de mondharmonica klanken van Eric die het optreden tot een geheel wist te binden. Dit geeft de luisteraar een zeer herkenbaar geluid. Mocht u geïnteresseerd zijn in dit herkenbare rauwe geluid dan heeft u geluk. Smokin’ Cadillac is naast wekelijks optreden druk bezig met het schrijven van nieuw werk voor hun eigen EP. Deze wordt begin 2014 uitgebracht. Nog even wachten, maar dan heeft u ook wat.

De Wet

De avond werd afgesloten door de jongens van De Wet. Drie jongens uit Rotterdam die zich, net als de voorgangers, graag rauw in hun spel gedragen. Vooraf denk je dat vijf man meer geluid maken dan drie, maar deze aanname werd direct in de wind geslagen bij het aanhoren van de eerste klanken. De jongens kwamen keihard binnen en gingen vanaf minuut één met volle overgave voor een muur van geluid waarbij het doel minstens twee opgeblazen versterkers leek te zijn. De overgave was terug te zien in de hilarische gelaatsuitdrukkingen van de gitarist/zanger. Hier heeft hij overigens volkomen recht toe, omdat zijn gitaar spel indrukwekkend genoeg was om zich aan te sluiten bij Neerlands beste gitaristen. Aangevuld met sterke zang brengt dit een combinatie van kwaliteiten voort welke terug te vinden zijn bij Matthew Bellamy van Muse. Zeer knap. Misschien dat de gitarist het daarom zo ver wist te schoppen in Radio 2’s Beste gitarist van Nederland ( halve finale ). Na een aantal nummers besloot De Wet het publiek wat rust te gunnen door een meer timide nummer ten gehore te brengen. Dit lukte het drietal aardig, totdat hun handen begonnen te jeuken. In hetzelfde nummer werd de rauwe en vuige kant, waar ze tenslotte voor staan, snel opgezocht om zichzelf weer in hun natuurlijk habitat te begeven. Overigens niet tot ongenoegen van de luisteraars in de zaal. Het optreden werd tussen de nummers door met de nodige droge Rotterdamse humor overeind gehouden om een gitaar wissel wat glans te geven. Bassist; “Dames en heren, nu even een gitaar wissel, want dat staat interessant.” En dat stond het ook! De Wet heeft zich al in de kijker gespeeld bij producers die nauw samenwerken met onder andere Kane, Rats on Rafts en De Staat. Deze samenwerking heeft een EP voortgebracht die reeds is opgenomen en begin 2014 zal verschijnen.

PS. Credits aan de geluidsman die verantwoordelijk was voor de afstemming van de drie bands. Dat mag ook wel eens genoemd worden.