Het Moses Patrou Trio speelde Dinsdag 14 Oktober 2025 jl. in Muziekhuis Qbus – Leiden. Tekst Nicolette Johns en foto’s José Gallois. Klik HIER om zijn gehele album te kunnen bekijken.
Na een succesvolle doorgang op het North Sea Jazz festival afgelopen Juli staat Moses Patrou nu in de Qbus van Leiden. Patrou is een in New York woonachtige multi-instrumentalist die behalve dan bij de ‘altijd hongerige ontdekker van nieuwe namen’ nog niet heel erg bekend is in Nederland of België, de fans van bluesgitarist Chris Bergson zouden zijn naam kunnen herkennen want Patrou speelde keys op Bergson’s Comforts Of Home. Had ik niet Patrou’s laatste wapenfeit Confessions Of A Fool beluisterd en gerecenseerd dan was de man uit New York waarschijnlijk ook aan mijn aandacht ontglipt want het is geen opvallend persoon deze Moses.
De in Nashville geboren zanger/multi-instrumentalist staat garant voor een mix van blues, funk, soul, R&B en zelfs Americana en country, maar zijn swampy New Orleans-groove komt altijd weer om de hoek piepen. Zonder de man in een hokje te willen plaatsen doet zijn soulvolle bariton zangstem bij tijd en wijle denken aan Keb’ Mo en Bill Withers. Zijn stijl van spelen is niet door de minsten beïnvloed; ik noem namen zoals Lonnie Smith, Dr. John en Allen Toussaint.
Op deze mini-tour wordt Moses begeleid door Bart-Jan ‘BJ’ Baartmans (Levi Parham, Nienke Dingemans, Iain Mattthews’ Southern Comfort, JW Roy, Wild Verband e.v.a.) op gitaar/vocals en Sjoerd van Bommel (Bots, Frédérique Spigt, Mrs Hips e.v.a.) op drumms/vocals die dan weer samen o.a. in de Space Age Travelers speelden.
Inmiddels zijn er al drie verschillende set-lijsten in omloop dus ook voor de begeleiders zal het focussen worden in welke volgorde Moses zijn nieuwe werk van Confessions Of A Fool, ouder werk en wellicht een cover hier en daar zal gaan spelen.
Voor een matig gevulde Qbus – er zijn wat stoeltjes en tafeltjes geplaatst om op te vullen – wordt het trio door de charismatische MC Martin Rohde geïntroduceerd. Er zijn insiders in het genre aanwezig maar ook jonge ontdekkers zoals m’n nieuwe Hongaarse buurman aan het tafeltje naast me.
Kwart voor negen stapt het trio onder een warm welkomstapplaus het podium op om te openen met een cover van Lonnie Smith. We horen ‘Layin’ In The Cut’. De titel is zeer toepasselijk op wat het publiek hier mag gaan beleven; in een intieme setting een verborgen pareltje ontdekken.
Er is in het eerste ‘verse’ wat geklooi met het geluid van Patrou’s orgel maar dat wordt door de geluidsman snel verholpen zodat de toehoorders kunnen genieten van swingende groove die meesterlijk door drummer Sjoerd van Bommel wordt neergelegd. BJ Baartmans zien en horen we de vingers los spelen op de bloedrode Gibson. Een top opener!
De opvolger komt van het, in de media zeer gelauwerd, kersverse album en heet ‘Willing To Change’, een knap geschreven wat bluesier nummer waarin we voor het eerst live kunnen genieten van die bangelijke barmhartige baritonstem van Moses. In deze fijne song bespeelt BJ de ‘tuxedo’ St.Blues 61 South waarin de sardonische slide-solo door mij als een kadootje wordt ervaren.
Van hetzelfde album komt ‘Better Get It Right’, hierin kan ik de gelijkenis met het stemgeluid van Bill Withers niet uit de weg. Geweldig soulvolle vocalen vullen de Qbus en de aanwezigen zijn mee op een behoorlijk swingend nummer. Persoonlijk had ik toch liever de B3 gehoord dan het orgel waar Patrou nu mee toert; misschien hebben de bezoekers van Ramblin’ Roots aanstaand week-end meer geluk….. Sjoerd op de drumms houdt het tempo van de song hoog en haar energie levendig.
Vooraf ‘Confession Of A Fool’ vertelt de frontman ons dat sommige nummers pijlsnel uit de pen vloeien zoals de voorganger maar met deze titelsong van het album liep het niet zo vlotjes. Wellicht is de reden dat dit nummer meer emotioneel beladen is en daardoor een meer melancholische soulballad is geworden?
Hoe dan ook het is vingerlikkend vet met het fluitende orgeltje. De smaakvolle slidegitaar van BJ Baartmans en de kordate klappen van Sjoerd op de drummvellen zijn de beste begeleiding een muzikant als Patrou kan overkomen.
De verrassing in de eerste set is toch wel de cover van Taj Mahal’s ‘Queen Bee’; een nummer dat je niet zo gauw bij een man als Patrou zou denken. Het blijkt echter een van z’n favoriete songs te zijn vertelt hij zijn toehoorders.
De subtiele brush strokes zijn weer in de capabele handen van Sjoerd en voor de repeterende gitaar licks heeft BJ inmiddels er de blonde Custom Build Patrick Koopman Telecaster erbij gehaald.
Scott Sherrard was een kleine tien jaar de lead-gitarist en musical director van de The Gregg Allman Band maar werkte ook al diverse keren samen met Patrou. Samen werkten ze aan ‘Everybody Wants Everything’ dat op Can’t Stop Vol. 1 in 2013 uitkwam. De song handelt over de consumentiedrift, overcomsumptie en het materialisme heden ten dage; de meesten vergeten waar het nu écht om draait aldus Moses. Het gillende orgel is funky, de gitaaraanslag is kort en snappy, de groove is compleet door Sjoerd die in dit nummer voluit gaat. Heerlijk!
‘I Know You Ain’t Mine’ is een mooie slow-blues die in de verte wat aan ‘I’ve Been Loving You Too Long’ van Otis Redding doet herinneren. Weer van het nieuwste schijfje komt ‘7 Days & Counting’ een lekkere up-tempo song waarbij Sjoerd van Bommel op drumms de fundering als in beton gegoten neerlegt.
Patrou’s orgelspel in dit nummer is lekker swingend; de frontman nodigt zelfs het publiek uit om mee te klappen op het ritme van de song.
Toch wordt het tempo weer teruggeschroefd door Patrou als hij ons en heel ‘eigen’ uitvoering van Chuck Berry’s ‘Wee Wee Hours’ presenteert. We zijn nog lang niet in de kleine uurtjes van de nacht aanbeland dus het publiek hoopt nog heel wat meer Patrou originals voorgeschoteld te krijgen.
“A scoop for Qbus” is het nieuwe nummer wat nog niet is opgenomen ‘I’ll Take Care Of You, I’ll Be There For You’ waarbij we BJ Baartmans weer een sardonische slide-solo op de tuxedo St.Blues 61 South weg zien geven.
Patrou tovert nóg een cover uit de mouw, het is de vertolking van ‘Feels Like Rain’ dat door één van mijn persoonlijke favorieten songwriters werd geschreven; John Hiatt. De meeste blues-adepten kennen deze song het best in de vertolking van Buddy Guy. Persoonlijk vind ik dat in dat kader BJ tijdens deze song nóg meer had mogen excelleren; het blijft wat te braaf naar mijn smaak. Toch ben ik heel verguld met de uitvoering mede door het geraffineerde gebruik van de mallets op Sjoerd’s bekkens.
De herkenning – de fotograaf kan een goedkeurend ‘yeah’ niet onderdrukken – wordt teweeggebracht met Bill Withers’s ‘Ain’t No Sunshine’, voor Patrou is dit hét uitgelezen nummer om de mediaberichten omtrent de gelijkenis qua stemgeluid te consolideren. BJ zien we tijdens dit nummer weer op de bloedrode Gibson, deze keer zien we hem ook nog een lekker pedaaleffect eruit gooien. Dan nét voor tien uur blijkt de show van Moses Patrou gedaan te zijn; natuurlijk wil het publiek meer en gelukkig onder aansporing van drummer Sjoerd van Bommel neemt Patrou weer plaats achter de toetsen.
De encore bestaat uit Chuck Berry’s ‘Nadine, Is It You?’ waar BJ alweer de gitaren heeft gewisseld; deze keer is de blonde Custom Build Patrick Koopman Telecaster de meest geschikte ‘baby’ om het gitaar geluid te produceren. Het met soul overgoten nummer ‘Who’s It Gonna Be’ dat ook op Confessions Of A Fool te vinden is blijkt dan toch de allerlaatste van deze show. Moses’ Nederlandse begeleiders zingen smaakvol het chorus mee.
Moses Patrou heeft in de Qbus van Leiden voor een select publiek een gedegen show gegeven. Wat mij betreft iets té gedegen én te kort, muzikaal is het allemaal van hoog niveau, zijn stemgeluid is écht fantastisch goed maar ik mis iets. Graag had ik wat meer ‘showmanship’ gezien, het is wat té braaf naar mijn smaak en de songs hadden wat meer uitgesponnen mogen worden met solo’s….Dat gezegd hebbende tóch genoten van Patrou’s show; Moses Patrou een man met veel potentie!
Ook zo’n ‘Pareltje van Polanen’ in Leiden ontdekken? Check dan HIER de programmering die Van Polanen Presenteert op de rol heeft staan. Vrijdag 17 Oktober Caleb Caudle, Kyshona, Connor Selby, The Commoners én voor de blues-rock liefhebbers op 2 December a.s. Eric Johanson en op 9 December a.s. The Zac Schulze Gang! Wellicht komen er nog wat verrassingen langs dus houd altijd de website in de gaten óf schrijf in voor de nieuwsbrief zodat u niets mist!
TBA? dankt ook deze keer weer Van Polanen Presenteert hartelijk voor de gastvrijheid en hopen er een volgend optreden weer bij te kunnen en mogen zijn.
