Kid La Rue speelde Zaterdag 04 Oktober 2025 jl. in Theater De Liefde – Haarlem. Tekst Nicolette Johns en foto’s José Gallois. Klik HIER om zijn gehele album te kunnen bekijken.
In het kader van 023Jazz – een initiatief van regionale jazz- en bluespodia – biedt Haarlem Blues Club initiator/programmeur Thomas Toussaint tijdens het 023Jazzfestival in het eerste weekend van Oktober (donderdag 2 t/m zondag 5 Oktober 2025) een aantal mooie acts aan w.o. Ian Siegal solo en Kid La Rue. Vandaag zijn we dan ook op ‘ontdekkingstocht’ in Haarlem. We zoeken de liefde, beter gezegd Theater De Liefde, maar we zijn ook op zoek naar straatschoffies oftewel Kid La Rue.
Op een steenworp afstand van parkeergarage Jansstraat vinden we heel makkelijk het voormalig kapelletje om de hoek van het Haarlemse ‘Pigalle’; we zijn wat aan de vroege kant dus wordt er tot de deuren worden geopend een beschut plekje tegen de storm gevonden .
Als we na een alleraardigste ontvangst het zaaltje binnenstappen is de verwondering compleet. Wàt een leuke zaal is dit, op de flanken zijn er stoeltjes opgesteld en in het midden is er genoeg ruimte voor het publiek dat liever staat/danst of hangt aan de statafels. De bar bevindt zich in de zaal en de prijzen van wat daar aangeboden wordt zijn zeer schappelijk. Ik weet nu al dat ik de agenda van dit theatertje in de gaten ga houden.
Kid La Rue is de band rond frontman/zanger/blues/harpist Boy Vielvoye (Sugar Boy & The Sinners, Gumbo Kings) die gitarist Jerome de Vijlder (Doctor Velvet, Thomas Toussaint Band), bassist Jonne Venmans (Gumbo Kings) en drummer Ties Voskamp (Cocobolo, Melle) zijn mede bandleden mag noemen. Zoals bekend loopt dit setje verslaggevers wat achter de feiten want Kid La Rue stond vorig jaar al op Brielle Blues, in diverse zalen en volgend weekend treden ze voor de tweede keer op tijdens Texel Blues, maar we zijn in voor een muzikale ontdekking.
Kid La Rue zijn allang geen straatschoffies meer want de meeste bandleden tikken de dertig aan of zijn er al een paar jaar overheen maar voor dit setje ‘overrijpe’ verslaggevers blijven ze jong ondanks dat ze hun strepen allang in het verleden hebben verdiend bij de voorgenoemde bands. Kid La Rue brengt volgens eigen zeggen “high energy rock ‘n roll en blues waar je ouders je ooit voor hebben gewaarschuwd”.
In goed gezelschap van de familie Toussaint zijn we getuige dat als opener is gekozen voor ‘It Ain’t Over’, een wat laid-back eigen geschreven werk. Jerome de Vijlder op de vintage Fender Jazzmaster voert ons met gemak naar de Hill Country van North Mississippi.
Bassist Jonne op de zilveren 6-snarige Danelectro en Ties Voskamp – voor mij de enige onbekende van het stel – leggen een kordate groove neer.
Tja en dan Boy Vielvoye, wat is het lang geleden (2022) dat ik zijn vocalen live mocht horen. Nog steeds ben ik onder de indruk van zijn manier van zingen en zijn accentloze Engels. Iets meer uptempo is ‘It Won’t Be Long’ waar Jerome een gitaarsolo speelt waarbij de ‘surfsound’ niet veraf is. Boy’s bandeloze blues-harp krijgt een fluitende goedkeuring vanuit de zaal.
De cover van Arthur Alexander’s ‘Sally Sue Brown’ huist een repeterende riff, een moddervette mondharmonica en een feilloze fundering. Drie nummers in de eerste set en ik lik m’n vingers nù al af bij wat dit collectief Kid La Rue te bieden heeft. Natuurlijk zijn de meeste ogen gericht op frontman Boy Vielvoye die een podium presence heeft waar vele musici wat van kunnen leren maar ik kan moeilijk m’n ogen van Jerome’s gitaar af houden.
Wàt kan deze gast toch spelen; ik zag hem voor het eerst vorig jaar bij Heyhoef Backstage in Tilburg waar hij met Doctor Velvet als support-act van Johnny Mastro & Ian Siegal optrad. Daar werd ik meteen gegrepen door zijn virtuositeit maar ook brutaliteit op de zes snaren van de gitaar. Een toptalent in mijn ogen maar als je weet dat hij de zoon van gitarist Danny de Vijlder is die bij de helaas veel te jong overleden Amerikaanse Boyd Small musiceerde dan is de optelsom snel gemaakt.
Funky gaat het verder met ‘Watermelon Man’ waarbij Jonne en Jerome lekker het chorus meezingen. Alweer een Kid La Rue original heet ‘Sitting On Your Doorstep’ dat geïnspireerd is op de sound van blues-harp legende Lazy Lester. Het nummer heeft een lekkere laid-back sound, alweer een pakkende gitaarriff en een groovy feel.
‘You Were Wrong’ nodigt door het up-tempo ritme uit tot dansen, niet dat het zo vroeg in de set al gebeurt maar soit. Zelf geniet ik vooral van de tempowisselingen en word ik heel blij van het speelplezier van deze jongemannen. De scheurende solo die Jerome hier de zaal in katapulteert is wer-ke-lijk fenomenaal!
“Een rustpuntje met wederzijds goedkeuren” benadrukt nog maar eens de ‘tone’ van de Vijlder maar ook de hartstocht van frontman/zanger blues-harpist Boy. Zijn ‘distant singing’, de gevoelige blues-harp en z’n inleving in het nummer zijn subliem. Een oud meisje zoals ik word weer jong bij de muziek van dit collectief Kid La Rue! Volle bak verder met gritty gitaarwerk en buiten Boy’s comfortzone is de cover van Eddie Taylor’s ‘Stroll Out West’.
Een Hill Country Blues song, een stijl waar dit setje van TBA? verslaggevers fans van zijn. Dat betekent meestal ook dat ik extra kritisch ben op de vertolkers ervan. Kid La Rue slaagt met vlag en wimpel; ik hoop dat er in de toekomst meer Hill Country op hun set-list zal prijken want de stijl is hot bij de jongere live-muziekontdekker! De eerste set wordt afgesloten met een swingende jump-blues ‘Ride With Me’ waar het smullen is van Boy Vielvoye op vocals en de Mississippi saxofoon maar ook van de extensieve solo van gitaarwonder Jerome.
Na de pauze introduceert Thomas Toussaint de band als “belhamels waar het straatverbod voor is opgeheven”. Nou kom maar op met die tweede set want theater De Liefde is klaar, het publiek is klaar en hopelijk is ook Kid La Rue klaar om de afsluitende set nóg onstuimiger te maken dan de storm die buiten heerst.
Ruig, bout en ongetemd is het op alle vlakken tijdens ‘You Don’t Have To Go’ waar de toeschouwers hun enthousiasme voor de harp- en gitaarsolo met fluitsalvo’s en luid applaus laten blijken. De zestiger jaren sound wordt vertolkt in ‘It’s So Easy’ dat ook weer een vocale chorusline voor Jerome herbergt. Té weinig heb ik nog mijn waardering geuit over het fundament van deze Kid La Rue, Jonne Venmans en Ties Voskamp, zij houden de band kaarsrecht in alle songs!
Funky is de manier waarop ‘Tramp’ ten gehore wordt gebracht; heerlijk dat ik getuige mag zijn van het aanwassend aantal dansers voor het podium van dit Kid La Rue. Jerome’s goddelijke gitaarsolo maakt dat ook ik de drang voel om op te staan maar ik moet verstandig blijven en denken aan de ongelijke keitjes die ik straks nog de baas moet kunnen. De bezoekers van Texel Blues gaan volgend weekend een mooie avond tegemoet als ze zaterdagavond inchecken bij Taveerne De 12 Balcken. Gaat dat zien, gaat dat zien!
De tijd vliegt voorbij met dit talentrijke ‘new kid on the block’ maar de avond kan natuurlijk niet worden afgesloten zonder dat we Kid La Rue’s kersverse single ‘It’s Alright’ die vandaag wereldkundig werd gemaakt hebben gehoord.
Een lekkere drumm-ritme maakt van ons meester, Jerome’s twang en Boy’s vocals – bij tijd en wijle door de bullet microfoon – zijn opzwepend. Tel daarbij de bazige bass van Jonne op en u weet dat de aanwezigen swingen naar hartenlust.
Een song die het goed zal gaan doen op de streamingplatforms; soms doet het me zelfs wat aan de tune van de zee-zender van Radio Veronica denken. Een song dat met recht kan gekwalificeerd worden als ear-wurm, lekker hoor mannen!
Natuurlijk ontkomen de mannen van Kid La Rue niet aan een toegift want op deze zeer stormachtige zaterdagavond heeft er ook op het podium van Theater De Liefde een woeste wind gewaaid. Een frisse, frenetieke wind die Kid La Rue heet. Nog één keer horen we de driftige drumms, de boute bass, ruige riffs en de baldadige blues-harp van Kid La Rue.
Kid La Rue met Ties, Jonne, Jerome en Boy tekenen voor ravissante ritmes, begeerlijke bassloopjes, gedistingeerde gitaarsounds, vurige vocalen en majestueuze mondharmonica.
Het was fijn vertoeven in jullie gezelschap, hopelijk tot snel ziens wellicht op het podium van Kwadendamme Indoor of volgend jaar op Ribs & Blues, Swing Wespelaar of een ander mooi zomerfestival.
TBA? bedankt Thomas Toussaint en Theater De Liefde voor de gastvrijheid, zonder deze vrijwilligers zou cultuur een luxe worden. Chapeau!
