Blues Peer Alive & Kicking – Day 2

Blues Peer vond – voor het eerst rond Pinksteren – plaats op 03, 04 en 05 Juni 2022. Hieronder het sfeerverslag van zaterdag 04 Juni. Tekst door Nicolette Johns met foto’s van José Gallois. Klik HIER om het gehele album te bekijken.

Na de verhalen dat er op vrijdag veel opstoppingen om op de parking te geraken zijn geweest besluit dit setje verslaggevers op tijd aan te rijden naar het festivalterrein aan de Deusterstraat van Peer. Toegegeven we moeten even wachten om deze tweede festivaldag binnen te geraken. We hebben het er graag voor over en maken een praatje met de vrijwilligers en bezoekers die na hun ervaring met de stoeltjes (onder nieuw bestuur mag de eigen zetel niet meer mee) op voorgaande vrijdag óók op voorhand zijn gearriveerd.

Om twee uur precies is de band ILA de eerste die op het Uptown – lees grote tent – podium mag optreden.
ILABij ons in Nederland is de band én frontvrouw niet bekend ware het niet dat yours truly veelvuldig naar ‘de Belg’ kijkt en Ilayda Cicek kent van een andere band waarin zij speelt n.l. Bluai die in de dagelijkse reeks Iedereen Beroemd uitgelicht wordt.
ILAILA is de lokale trots want zij is uit de Peerse klei ontsproten, maar is die intussen al lang ontgroeid staat er te lezen op de Blues Peer website. ILA begon solo maar is tegenwoordig een trio door deelname van Sam Smeet (bass/gitaar) en Cas Kinnaer (drumms).
ILANet als de haar all-girl band Bluai wordt er over ook ILA zeer lovend geschreven in de muziek media. Met een EP op zak (Felt) én een heuse single (‘Leave Me Dry’)  heeft de nationale radio de band ook reeds opgepikt.
ILADe band trakteert de binnenkomers op new-age achtige klanken, wat donkere muziek. Soms doet het gebodene wat oriëntaals aan maar dat is te verklaren door haar Turkse roots.
ILAMet de programmering van ILA trachten de organisatoren van Blues Peer de jeugd te bereiken. Een goede zaak!

Wij dragen de jeugd een warm hart maar kunnen ons ei beter kwijt bij het Stef Paglia Trio die in de Club Mississippi zijn kunsten zal gaan vertonen.
Stef Paglia TrioStef werd als gitarist van The Bluesbones bij de bluesfans geïntroduceerd maar wilde naast zijn muziekopleiding ook zijn vleugels uitslaan als zelfstandig musicus.
Stef Paglia TrioPaglia’s kompanen zijn niemand minder dan bassist Geert Schurmans (o.a. The Scabs en Cosmo’s Foger-T) en drummer Sven Bloemen.
Stef Paglia TrioStef combineert moeiteloos rock, funk, jazzy klanken met de blues. Dat de stem van de frontman nog wat moet rijpen is bijzaak maar wat wel al wel heel volwassen is geworden in de loop er jaren is zijn gitaarspel.
Stef Paglia TrioIk geniet van een song genaamd ‘Baby’s Blue Eyes’ en een nieuw nummer waarbij de slide op de witte Danelectro wordt gehanteerd ‘Queen of Darkness’. We blijven nog luisteren naar ‘Watch Out’ van zijn door Wayne Procter geproduceerde debuut album Never Forget en hoorden dat ‘t goed zat.
Stef Paglia TrioSpelen, spelen en nog eens spelen maak een muzikant groter dan ‘ie dacht te kunnen worden. Zo’n muzikant is Stef Paglia!

Dylan LeBlanc staat te gebeuren op ‘t Uptown podium van de grote tent. Eerdere verslagen op TBA? die te vinden zijn van optredens Dylan LeBlanc waren registraties van shows als singer/songwriter.
Dylan LeBlancVandaag in de grote tent op Blues Peer staat de 32 jarige zoon van Muscle Shoals sessiemuzikant James LeBlanc uit Louisiana (later verhuisde hij naar Alabama) met een band op het podium. Een verrassing, een prettige dat wel!
Dylan LeBlancWat nóg een prettige verrassing is dat LeBlanc wordt bij gestaan door drummer Rafael Schwiddessen (u weet wel van Dawn Brothers, The Rhythm Chiefs en de Ian Siegal Band) en Stefan Wolfs (o.a. Belle of Louisville, Next of Kin, Judy Blank en DeWolff) op de gitaar en de lapsteel.
Dylan LeBlancLeBlanc combineert zijn invloeden van sixties folk, soul, alt-country, West Coast pop in zijn liedjes. Dylan’s debuutalbum kreeg bijval van een paar bijzondere gekende muzikanten zoals Bruce Springsteen en Lucinda Williams. Echter geestelijk ging het na het afleveren van zijn eerste plaat down hill met de muzikant maar gelukkig vond hij de weg terug en ging weer schrijven en musiceren. Zijn stem doet mij wat denken aan die van Neil Young waar ik nu bepaald geen fan van ben, de teksten wel maar de nasale stem heeft mij altijd de rillingen gegeven.
Dylan LeBlancOok LeBlanc heeft een nieuwe EP (Pastimes) op zak maar leverde al eerder in 2016 Cautionary Tale en Renegade (2019) af. Daarvan hoorde ik graag de uitvoering van ‘Bang’ op dit nu al succesvolle Blues Peer, eindelijk hoor ik het nummer live en ik mag u melden dat het zelfs meer impact op me heeft dan op de schijf.
Dylan LeBlancDylan LeBlanc een aanrader voor een ieder die van rootsrock met een soulvol randje houdt.

De Boogie Beasts zagen we kortgeleden nog musiceren op het Moulin Blues Festival van Ospel en met de inmiddels verworven faam van de band hadden zij met gemak de Uptown tent vol gekregen. Enfin, er moet natuurlijk door de organisatie gekozen worden en dus staan de Boogie Beasts in Club Mississippi.
Boogie BeastsDe band wordt ook na het verlaten van Mat Dalle nog immer gevormd door twee Vlamingen en twee walen t.w. Jan Jaspers op vocalen en gitaar, Gert Servaes op drumms, Fabian ‘Lord’ Bennardo bespeelt de blues-harp.
Boogie BeastsPatrick Louis is de nieuwe man die ook op de vocalen is te horen alsook de gitaar. Vanaf dat de band op het podium klimt is het een TGV die door uw hoofd en hart dendert want dat dat doen deze mannen die je mee op een psychedelische reis nemen langs de hillcountry van de Mississippi.
Boogie BeastsBoogie Beasts leverde inmiddels al drie albums af waarvan er twee in de platenkast van ondergetekende en de derde staat op het verlanglijstje om na het optreden aangeschaft te worden.
Boogie BeastsOok hier op Blues Peer is de show weer pompend en van hoog niveau. De tent puilt inmiddels uit met een zeer gemengd publiek wat me deugd doet, vele jonge mensen kunnen gelukkig de muziek van de Boogie Beasts “smaken” en dat oogt hoopvol voor de toekomst want de blues is toe aan verjonging!

It’s five o’clock somewhere en dus drinken we er eentje op de volgende act die weer in de Uptown tent staat geprogrammeerd. Het is een band die door TBA? al diverse keren d.m.v. verslagen en een interview voor het voetlicht is gehaald: Southern Avenue komen uit Memphis, Tennessee en zijn ook weer een stel jonge muzikanten waarmee het nieuwe bestuur van Blues Peer zich graag bij de jongere festivalganger in de kijker wilt spelen.
Southern AvenueDe band bestaande uit de zusjes Jackson, Tikyra op drumms en vocals en Tirinii is de wervelende frontvrouw en zangeres.
Southern AvenueDe gitarist – Ori Naftaly – is van origine Israëliër die zich in 2013 in Memphis vestigde, ook is hij de echtgenoot van Tirinii en mocht het stel zich vanaf vorig jaar een gezin noemen door de geboorte van hun eerste dochtertje die zelfs nu mee op tour is.
Southern AvenueDe band nam in 2016 deel aan de IBC en werd het  2019 album (Keep On) genomineerd voor een Grammy. Er gebeurde dus heel veel in het leven van deze musici in de kleine tijdspanne van slechts zes jaar.
Southern AvenueBassist is Evan Sarver, toetsenist is Jeremy Powell en de backing vocals worden verzorgd door Ava Jackson ongetwijfeld familie van de zusjes. Power heeft de band en dat willen ze met ons delen, ze beginnen met ‘Push Now’  van het 2021 album Be The Love You Want.
Southern AvenueHaar zusje Tikyra achter de drumms moet lachen want de meeste aanwezigen hebben moeite om deze beweeglijke frontvrouw te volgen. Ze danst dat ‘t een lieve lust is maar ondertussen is ze wel stemvast en zingt ze haar longen uit het kleine lijfje.
Southern AvenueDe opvolgende slow blues licht de gitaarvirtuositeit van Ori uit als hij mag schitteren op zijn zes snaren met mooie Hammond ondersteuning van Jeremy.
Southern AvenueNadat het publiek, de crew en het geluid door de band bedankt worden horen we nog een knappe meerstemmige uitvoering van Aretha’s ‘Chain of Fools’.
Southern Avenue
Volgende week-end meer als Southern Avenue ook op het Holland International Blues Festival in Grolloo te zien is.

King Solomon Hicks zagen we ook al eens eerder op een podium en wel in 2018 in Grolloo. Hicks kreeg de bijnaam door zijn fans die hem King Solomon noemde om zijn manier van spelen die herinneringen oproept aan dat van B.B. King, maar hij werd ook al Little B.B. genoemd.
King Solomon HicksWe worstelen ons na een snelle hap door de menigte in de kleine tent en stellen vast dat de in Harlem geboren 27 jarige Hicks een probleem heeft met een gitaarplug maar dit op zeer professionele wijze oplost door improviserend zonder gitaar ‘Further Up Down The Road’ te brengen.
King Solomon HicksAls de stage-crew een nieuwe kabel inplugt is het tijd voor een werkelijk fabuleuze scheurende gitaarsolo om het uit inmiddels als vroeg uitzinnige publiek hun appreciatie te laten tonen.
King Solomon HicksAls hij ‘Gonna Find Somebody Else’ vertolkt gutst het zweet hem van het lichaam maar het smoking jasje blijft aan! Werd hij in 2018 op het derde HIBF nog geflankeerd door Leo Lyons (Ten Years After) vandaag zien 3-voudig Grammy Award winnaar Kirk Yano op de bass.
King Solomon HicksDe drummer die King Solomon Hicks tijdens deze tour begeleid stapt door het leven als Steve Holley en speelde o.a. bij Ian Hunter als ik Hicks goed heb verstaan.
King Solomon HicksWe horen nog ‘Have Mercy On Me’ en ‘Ev’ry Day I Play The Blues’ waarbij “play” herhaaldelijk werd vervangen door “sing”. Als manager van TBA? mag ik me gelukkig prijzen dit soort talent keer op keer te mogen ontdekken, gelukkig mag ik u ook melden dat Solomon Hicks het verlegen imago wat van zich af heeft weten te schudden en zich meer en meer ‘senang’ voelt voor een groot publiek.
King Solomon HicksNu nog wat jongere bandleden aantrekken en dan komt het wat mij betreft he-le-maal goed met Hicks bij een jongere aanhang!

De Guy Swinnen Band hoort natuurlijk op het grote Uptown podium thuis, de frontman en zijn bandleden hebben een BV status in België.
Guy Swinnen BandSwinnen (62 jr) is al veertig jaar bekend als frontman van The Scabs, een band die in Nederland onder de échte muziekofielen bekend is. Swinnen staat om zeven uur in de grote tent, helaas zonder de in 2019 overleden Willy Willy maar mét bassist Bart Buls die ondergetekende voor het eerst zag bij Jan de Bruijn tijdens een eigen feestje.
Guy Swinnen BandSwinnen speelt vandaag naast met Buls ook met David Piedfort (gitaar) en Marcus Weymaere op de drumms. Zelf ben ik niet heel erg bekend met het oeuvre van deze band maar ik herken een paar hele fijne uitvoeringen van bijvoorbeeld ‘Perfectly Good Guitar’ (John Hiatt), Dylan’s ‘Señor’.
Guy Swinnen BandIk zing – tot verbazing van een paar jongemannen – met gemak Depeche Mode’s ‘Personal Jesus’ mee maar die komt dan natuurlijk uit de dagen dat ik ieder weekend in de dancing te vinden was, waar blijft de tijd!
Guy Swinnen BandGelukkig vang ik ook nog op dat Swinnen in oktober van dit jaar een nieuw album zal uitbrengen onder de titel Rock Ain’t Dead, horen een voorproefje in de vorm van de bluesshuffle ‘I Think It Was Me’ en ‘Tired Eyes’ is er nog zo een.
Guy Swinnen BandLaatstgenoemde song is de afsluiter van de show en ik kan concluderen dat deze band die we al eerder zagen op ditzelfde Blues Peer écht alles kunnen want met deze laten de heren me toch af en toe de vibe van Nick Cave beleven.

Voor de volgende act van de line-up is de afspraak weer in Club Mississippi want daar gaan we Robert Finley zien optreden.
Robert FinleyWe zagen de man uit al eens eerder optreden, in 2016 op Swing Wespelaar wel te verstaan toen met The Music Maker Blues Revue dat was voortgekomen uit een non-profit organisatie onder de naam Music Maker Relief Foundation. De organisatie maakt zich hard voor het in stand blijven van de muzikale tradities uit de zuidelijke staten van de US. In dat zelfde jaar werd Finley’s album Age Don’t Mean A Thing uitgebracht.
Robert FinleyDe inmiddels de 68 jarige Finley heeft een soort cult status bereikt doordat zijn muziek door Dan Auerbach (Black Keys) als soundtrack is gebruikt bij het online stripverhaal Murder Ballads. Auerbach nam Finley mee op tour. Sindsdien nam Finley deel aan America’s Got Talent, bracht ‘t tot de finale en bracht Finley ook twee albums uit waarvan Sharecropper’s Son de jongste is.
Robert FinleyMet zijn door drank gevormde rauwe stem zal hij onder assistentie van zijn jongste dochter Christy Johnson de zonsondergang over Peer begeleiden. Zittend op een barkruk bezingt de langzaam blind wordende Robert zijn bluesverhalen. Natuurlijk is Finley ‘on the road’ om zijn jongste album te promoten en dus horen we o.a. ‘I Can Feel Your Pain’ waarop ik met collega Marc Bouillon een dansje maak.
Robert FinleyDe falsetstem geeft me kippenvel of zijn het de danskwaliteiten van m’n danspartner? Hoe dan ook Finley weet de vele, vele toeschouwers te emotioneren getuige het applaus en het aanmoedigende gejoel. Niet alleen in de tent is het een drukte van jewelste ook in de coulissen is het dringen geblazen, ik spot Fabian, Cedric Burnside wil ‘t allemaal vastleggen op film en zijn drummer is ook van de partij.
Robert FinleyOnze hoop dat Robert vandaag de bloedrode Gibson Lucille ter hand gaat nemen blijkt ijdel, deze partijen worden gespeeld door zijn gitarist waar ik helaas de naam niet van heb kunnen achterhalen. Wat Finley wél doet is na de vertolking van ‘All My Hope’ en ‘Medicine Woman’ zijn jongste dochter Christy voor het voetlicht halen want niet is zij Finley’s mantelzorger zij is ook een begenadigd zangeres.
Robert FinleyZe brengt een medley van ‘I’d Rather Go Blind’/ ‘At Last’/ ‘Tennesee Whiskey’, de uitdrukking de appel valt niet ver van de boom is zéker van toepassing hier. ‘Souled Out On You’ is voor ons alweer het laatste nummer wat we kiezen mee te maken. T-O-P set van een krasse knar uit Louisiana.

Op advies van een van de TBA? vrijwilligers wagen we een poging bij het Uptown podium waar The Sore Losers aan hun set beginnen. De band brengt een mix van blues-rock, hard-rock en punk, hoe je het ook noemen wilt feit is dat hun muziek gekend is van hun heimat Belgisch Limburg tot aan de US.
The Sore LosersAls ik m’n huiswerk goed heb gedaan stonden daar in een grootse lichtshow achtereenvolgens frontman/zanger/gitarist Jan Straetemans, gitarist Cedric Maes en ritme-tandem Alessio Di Turi (drumms) en Kevin Maenen (bass) op het podium.
The Sore LosersNoem me oud, noem me bluespolice maar het gebodene was niet aan mij besteed maar natuurlijk begrijp ik wel waarom deze mannen op de eerste editie van dit vernieuwde Blues Peer uitgenodigd waren, zoals al eerder vermeld in dit verslag de toeschouwer móet verjongen om continuering te garanderen van festivals zoals deze. Zal ik dan toch een klein beschouwing schetsen?
The Sore LosersDe mannen zijn wellicht geinspireerd door de Ramones en zijn heel slim in het gat van de sabbatical van Triggerfinger gesprongen maar met respect naar Jan Straetemans de zangkwaliteiten van Ruben Block overtreft hij niet maar gitaarspelen kan deze linkshandige frontman wel!

De laatste show in Club Mississippi is gereserveerd voor Cedric Burnside. Hij is de kleinzoon van R.L. Burnside en kersverse winnaar van een Grammy Award die eerlijk, rauwe ‘old skool’ blues uit de Mississippi Hill Country op zijn repertoire heeft staan. Net als recentelijk op Moulin Blues begint Cedric ook hier zittend met  zijn ‘finger picking’ blues zichzelf begeleidend onder voetgestamp.
Cedric BurnsideCedric begon zijn carrière bij zijn grootvader als drummer bij wie hij de trance-blues tot in de finesses kon memoriseren. De set-list vertoont nagenoeg dezelfde songs als in MB, weer horen we ‘Working Bee’ en ‘Hard To Stay Cool’. Het moet gezegd; dat is een nadeel als je een bluesfanaat bent die graag de verschillende festivals bezoekt, de gemiddelde Amerikaan blijft dichter bij huis om de blues live mee te maken.
Cedric BurnsideWij zijn deze keer niet zo onder de indruk en wachten op de komst van Artemas LeSueur (winnaar Clarksdale Drummer Award 2022) om wat meer vaart in de set te krijgen. Ook al vind ik de set mooi om mee te maken, de wisselwerking op Ribs & Blues 2019 met Brian Jay die ook af en toe de vocals overnam mis ik een beetje.
Cedric BurnsideGraag had ik wat meer van zijn album Benton Country Relic gehoord want ook Junior Kimborough’s ‘Keep You Hands Of Her’ doet mijn mening niet veranderen.
Cedric BurnsideDoordat het nieuwe bestuur heeft gekozen om Blues Peer niet meer in Juli maar met Pinksteren te programmeren heeft TBA? een moeilijke keuze moeten maken, wij zullen dag drie niet kunnen verslaan want ook Ribs & Blues in Raalte staat dit week-end op de agenda (gelijk Schöppingen, Zyfflich, Zoetermeer, Goezot en nog 2 andere) en dus gaat de wekker morgen al om zes uur af om in Raalte – Overijssel op tijd te geraken. Een van de redenen om de laatste act van deze zonovergoten zaterdag 04 juni en tweede festivaldag 10 CC te laten voor wat het is.

De reporter en de fotograaf van TBA? bedanken al die vrijwilligers van Blues Peer die net als voorgaande jaren met hun enthousiaste en vriendelijke bijdrage dit festival tot een succes maken. Natúúrlijk bedanken we de nieuwe organisatie en het nieuwe bestuur voor hun gastvrijheid. Een diepe buiging voor de nieuwe set-up van jullie festival, we hebben genoten van alle nieuwe impulsen! Hopelijk is The Blues Alone? er volgend jaar weer bij!

Lees het verslag en bekijk de foto’s van Dag 1 HIER

Geef hier uw commentaar

%d bloggers like this: